Tímarit Máls og menningar - 01.08.1940, Side 29

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
115
mér frá baðstofulýsingunni, sagðist vera viss um, að fyrir
jjennan eina þátt yrði hann heimsfrægur. Þessi vetur var
honum erfiður, en þá lauk liann við Fjalla-Eyvind, taldi
sér sigurinn vísan, eins og lika reyndist rétt. Hann bjó
i litlu þakherhergi i húsi við Silfurgötu og við þröngan
kost. En hann hafði dásamlega útsýn úr glugganum sin-
um yfir Rósenhorgargarðinn og vestur yfir borgina og
fann sér margt til skemmtunar í fátæktinni. I herberginu
var t. d. kommóðugarmur, sem liann hafði ekkert við að
gera, því að Jóhann átti ekki neitt til þess að geyma i
kommóðu. Svo datt honum i hug að hafa eina skúffuna
fyrir baðker, fá sér þar ískalt og hressandi morgunhað
fyrir ekki neitt. Það bað endaði með því, að botninn fór
úr skúffunni og herbergið varð í einu flóði. Að svona
hluturn hafði hann gaman eins og barn.
Undir jól var hann kominn svo langt áleiðis, að hann
gat sýnt Jóhannesi Nielsen leikhússtjóra síðasta þáttinn
og fengið „forskot4 upp á hann til þess að ljúka leikritinu,
50 lcr. á mánuði i fjóra næstu mánuði. Þá var Jóhann
ríkur. Þetta var hátt upp í tekjur þeirra lcapítalista, sem
nutu Garðsstyrlcs, og Höfn hafði á þeim dögum mikið
að bjóða fyrir litinn pening, ef vel var leitað. I kjallara
einum i Silfurgötu, rétt í nágrenninu, mátti fá eitt staup
af hrennivíni með malurtar-bitter og 3 sykurmola og eitt
vatnsglas í kaupbæti, allt fyrir 4 aura. Það kom sér vel
fyrir marga unga menn, sem vildu lyfta sér svolítið upp
að loknu dagsverki, sem gaf ekkert í aðra liönd í bráðina,
að danska ríkisþingið bar þá enn lotningarfulla umhyggju
fyrir „den fattige mands snaps“. Og það var miklu hátíð-
legra að bergja á þessari fjögurra aura malurtarskál með
Jóhanni Sigurjónssyni, á baldausum trébekk við dúklaust
horð, en að súpa kampavín í meiri háttar samsætum.
*
Þegar Fjalla-Eyvindur kom út, voru vinir Jóhanns á-
nægðir, en þvi fór fjarri, að leikritið væri betra en þeir
höfðu húizt við. Hinsvegar voru sumir landar hans, bæði