Tímarit Máls og menningar - 01.08.1940, Page 77

Gestur Guðfinnsson:
Febrúardagur.
Jörðin er hvarveina læst í frerans fjötur.
Febrúarsnjórinn liggur á sundum og hæðum.
Hestar og sauðir standa við stalla og jötur.
■Jorkandi isnepjan þraukar á gaddsins svæðum.
Og djúpt undir hjarninu ísstorknu úthagamúsin
innibyrgð kúrir i holunni sinni i mónum.
En vetrarins fuglar flögra i nánd við húsin,
fátækir gestir, sem tína kornin úr snjónum.
Og fátæk er byggðin i febrúarkveldsins skuggum,
fjarlæg og nálæg hverfandi í myrkur nætur.
Dreif út um landið sjást Ijósin i bæjanna gluggum
logandi viðsvegar einstök við fjallanna rætur.
Og fólkið er þunglynt og fámálgt í vetrarins striði,
en fáleiki þagnanna er djúp, sem hugina skilur.
Það biðst ekki vægðar, en berst, þó að kuldinn sviði,
i brjóstinu leynist norrænn þróttur og ylur.
— Og innibyrgð kúrir músin í holunni i mónum.
— í mannsbrjóstsins þögn er andstreymi daganna borið.
En lífsóskir fólksins flögra yfir miðsvetrarsnjónum
og fá ekki hvild eða ró, því að þrá þeirra er — vorið.