Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.12.1944, Side 57

Tímarit Máls og menningar - 01.12.1944, Side 57
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR 231 þeir enduðust í austurvegi, Þorkell og Styrbjöm þegnar góðir. En alls staðar, líka í Noregi, virðist ljóðagerð með þessum hætti vera úr sögunni þegar kemur fram á 13. öld. Það sem hvervetna varð stuðluðum kveðskap að tjóni var flóð- bylgja lokarímsins, komin sunnan úr löndum (lokarím er hér nefnt það rím er stendur í lok braglínu og tengir hana við aðra eða aðrar). Rím er, eins og allir vita sem lesið hafa latnesk kvæði í skóla, ekki til í fornum kveðskap Rómverja né heldur Grikkja, en því skýtur upp á 5. öld í ljóðagerð kirkjunnar og verður henni samferða norður eftir álfunni. Þess má að sjálfsögðu spyrja hvort það hafi verið þjóðunum ávinningur að þær höfnuðu fornum bragarháttum sem sprottið höfðu upp úr sjálfum tungum þeirra, og tileinkuðu sér hina nýju tízku. Flestir mundu ugglaust svara ját- andi og staðhæfa að hið suðræna skáldskaparsnið hafi flutt með sér þvílíka fjölbreytni og gróðrarmátl að ekki verði efazt um yfir- burði þess. En ekki er þetta eindregin skoðun allra. Enginn maður hefur haldið fram ágæti hinna órímuðu en stuðluðu hátta, forn- yrðislags og ljóðaháttar sem við köllum, með annarri eins alvöru og annarri eins sannfæringu og Andreas Heusler, hinn mikli sviss- neski forustumaður í germönskum fræðum og skilningsfrömuður íslenzkra fornbókmennta, sá maður sem meiri alúð hefur lagt við fornan skáldskap germanskra þjóða en nokkur annar og skynjað hann næmari listamannshlustum. Hann játar kosti lokarímsins, eink- um hljómþýðleik þess og viðkunnanleik. Honum er auðvitað fullljóst að það seilist víðar og getur tengt margvíslega saman ljóðlínur innan heils erindis, þar sem stuðlunum er varnað að sameina meira en tvær grannlínur. Lokarímið er voðfellt og notalegt, gangurinn jafn og þýður í þeim háttum er því fylgja: Levis ex|surgit | zephy|rus et] sol pro|cedit | tepi|dus; jam] terra | sinus | apelrit, dul]core | suo | difflu|it. Vindur blæs þýtt úr vestanátt og vermi sólar styrknar brátt, sú jörð er áður þoldi þraut nú þiðin opnar móðurskaut.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.