Tímarit Máls og menningar - 01.12.1944, Side 69

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
243
Sannast að segja eru þeir víst fleiri en margur hyggur sem ekki
hafa mjög næmt stuðlaeyra. Alkunnugt er að eitt helzta skáld vort,
Grímur Thomsen, átti í miklu stríði við þetta atriði íslenzkrar
kvæðagerðar. Það kemur líka fyrir Benedikt Gröndal að honum
skjátlast, ef til vill þó mest fyrir hroðvirkni. Altítt er að heyra upp-
lesendur og söngfólk misbjóða kvæðum með röngum framburði:
Húsfreyjan stóð upp /cvít eins og lík:
„Höfðingjarnir úr Reykjavík!“.
eða:
Hve hátt hann lyftir hnakka,
/cvessir brá.
Menn láta sér ekki bilt við verða að syngja:
Hér] andar guðs | blær og hér | verð eg svo | frjáls,
þó að stuðlar heimti þungann á hér:
Hér andar ] guðs blær og | hér verð eg svo ] frjáls,
í] hæðir eg | berst til | Ijóssins | strauma.
Og í Islenzku söngvasafni hafa menn ekki vílað fyrir sér að hnoða
kvæði Sveinbjarnar Egilssonar „Fósturjörðin fyrsta sumardegi“
undir sænskt lag sem á við allt aðra hrynjandi en stuðlar kvæð-
isins gera ráð fyrir. Sveinbjörn kvað:
Furðu | kyrr að | fósturjarðar | vilja
fjöldi | slíkur | allur þögull | stóð.
Móðir [ jörð bað | manninn fram að | þylja
móti | sumri | hjartalaginn | óð,
og er mikil furða hversu margir hafa fengizt til að syngja það eftir
Söngvasafninu án þess að finna til flökurleika:
Furðu kyrr að ]fóstur|jarðar | vilja
fjöldi slíkur ] allur | þögull | stóð.
Móðir jörð bað | manninn [ fram að | þylja
móti ] sumri | hjartalaginn | óð.
En nú er kominn tími til að hið látna góðskáld fái hvíld í gröf
sinni.
Ólafur hvítaskáld, bróðursonur Snorra Sturlusonar, komst svo