Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.12.1944, Side 72

Tímarit Máls og menningar - 01.12.1944, Side 72
246 TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR milli upphafs og niðurlags. Eftirfarandi heillaósk hefur verið birt í ljóðabók sem lofuð var í blöðunum: Ætti eg ráð á alls kyns gæðum, eins eg bæði af klökku hjarta: Gefi ykkur guð á hæðum gleði mikla og framtíð bjarta. Ef skáldið ætti ráð á alls kyns gæðum, væri honum innan handar að ráðstafa þeim sjálfur, og óþörf krókaleið að biðja guð að gefa þau. Hins vegar er það ekkert skilyrði til að biðja guð að maður eigi ráð á alls kyns gæðum. Jafnvel allslausir menn geta beðið guð, og gott hvort þeir hafa ekki einmitt verið bænheitastir allra. Sérhver íslenzkur ljóðasmiður mun minnast einhverra atvika þegar stuðlar og rím hafa knúið hann til að komast öðruvísi að orði en hann hefði helzt kosið, nota miðlungi gott orð í stað hins bezta. Þess mun jafnvel mega finna dæmi að skáld hafi látið stuðla teygja sig til að fullyrða það sem þau vildu í raun og veru aldrei sagt hafa. Mér þykir líklegt að séra Matthías Jochumsson hafi verið í tölu þeirra manna sem sárast hafi fundið til umkomuleysis og einstæðingsskapar íslenzku þjóðarinnar. „Eitt er landið ægi girt yzt á Ránar slóðum, fyrir löngu lítils virt, langt frá öðrum þjóðum. Um þess kjör og aldarfar aðrir hægt sér láta, sykki það í myrkan mar mundu fáir gráta“. Enginn þarf að ímynda sér að höfundur þessa raunalega erindis hafi gert sér háar hugmyndir um veg ís- lendinga í öðrum löndum. En hvað skeður? Séra Matthías þýðir kvæði Grundtvigs um móðurmálið og snýr því upp á íslenzku, og þá bregður skyndilega svo við að tungumál hins ægi girta lítilsvirta lands er orðið frægast í heimi: Móðurmál vort við fossa og fjöll, þín frægð ber af sérhverri tungu. Séra Matthías vissi ofboð vel að frægð íslenzkunnar er sú að hana tala um 100 000 manna, og í mesta lagi aðrar 100 000 vita að hún er til. En hér þurfti / í höfuðstaf, og skáldið sagði vísvitandi stór- kostleg ósannindi. Eða ef til vill reyndi hann að friða samvizku sina með því að frægð og ágæti væru náskyld hugtök, og mætti því nota orðið sem almennt lofsyrði. Fullyrðingin væri samt í hæpnasta lagi.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.