Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1950, Blaðsíða 127

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1950, Blaðsíða 127
DRAUMARNIR RÆTAST 117 undir ungra manna og kvenna flykkjast til Ungverjalands til að taka þátt í hátíðahöldum æskulýðs frá öllum löndum. Eg hafði séð unga stúdenta í rústum Varsjárborgar taka þátt í endurreisnarstarfi frið- arins á milli fyrirlestra. Ég hafði með mínum eigin augum séð tröll- auknar byggingar, sem risu upp á nokkrum vikum undan höndum 25 þúsund ungra sjálfboðaliða frá Moskvu. Og alls staðar hafði ég skynjað hina grómlausu gleði æskunnar í samvirku lífi. Þessi gleði barst mér að eyrum eins og býflugnasuða eða fuglakliður úr stórum skógi. Og þegar ég á þessum degi, eftir svo mörg ár, tók fram mín gömlu ljóð aftur, andspænis þýðendunum, sem biðu þess eins að ganga til starfans — þegar eg las þessi blöð, sem höfðu kostað mig svo mikið erfiði og eg hafði fágað svo vandlega — þá varð mér fljótlega Ijóst, að þau voru ekki til neins nýt, að þau voru orðin úrelt, að þau voru mörkuð bitrum hrukkum dáinnar aldar. Þessi ljóð liðu fram hjá mér, hvert á fætur öðru, og mér fannst ekkert þeirra eiga það skilið að vera dregið upp úr gleymskunni og eignast nýtt líf. Hvergi fann ég þann málm, sem nota þarf til smíða, ekkert þessara ljóða hafði að geyma hið holla brauð, sem mennirnir þar eystra þurfa á að halda. Ég tók aftur ljóð mín. Ég vildi ekki, að gamall harmur skyldi sá hugsýki í hið nýja líf. Ég vildi ekki að sú örvinglan og sári ótti, sem sameiginlegir fjendur okkar hafa formyrkvað með æsku mína, skyldi varpa skuggum sínum inn í byggingu vonarinnar. Ég vildi ekki að nokkurt ljóð eftir mig skyldi verða gefið út í alþýðulýðveldunum. Og í dag, er ég stend aftur á amerískri jörð, vil ég segja, að ég vil ekki heldur að neitt af þessum gömlu Ijóðum verði endurprentað. Skáld okkar aldar búa yfir stríðandi öflum, sem eru skilyrði lífsins, og stundin er komin, er þau eiga að velja. Og hér er ekki aðeins um val að ræða, heldur einnig persónulega ábyrgð. Dauðadæmt þjóðfélag hefur mettað alla menningu helgeislum sín- um, og margir okkar hafa í góðri trú átt sinn þátt í að gera andrúms- loftið enn óhollara — en við eigum ekki loftið einir, heldur allir menn, núlifandi menn og komandi kynslóðir. Það er gott, að skáld, sem eru börn þessarar hannkvælaaldar, hafi getað magnað fram það náttmyrkur, sem hefur grúfzt }"fir okkar ameríska föðurland. En nú höfum við gengið inn í nýja öld. við lifum
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.