Tímarit Máls og menningar - 01.12.1952, Síða 8

214
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Og á undan gekk Maó með vorhörpuna í brjóstinu,
lagði telauf á tungu sína,
greip mórber í annan lófann,
hrísgrjón í hinn
og mælti:
Þetta er sannleikur heimsins.
Og nú standa hetjurnar, sigurvegararnir miklu, í hinni
rauðu háborg keisarans
og bjóða heiminum frelsi,
bjóða heiminum frið,
bjóða heiminum óð lífsins
— og Maó er forsöngvarinn.
Blessaðir séu hinir sem í moldinni hvíla.
En í fjarska kveða við þrumur og eldingar:
enn er vestrið villt,
enn þeysa kúrekar dauðans um bláar víðáttur loftsins
ausandi glóðum yfir höfuð fátæka mannsins
— jafnvel eyjuna mína hvítu
hafa þeir tælt inn í sinn banvæna vítahring.
Vei þeim sem fótumtroða mannshjartað.