Tímarit Máls og menningar - 01.12.1952, Blaðsíða 41

TIL AUSTURHEIMS VIL ÉG HALDA
247
komin á flugstöðina. Eitthvað dróst þar í tímann, því að klukkan var
13 mínútur yfir þrjú, þegar vélin tók flugið til heimsins mikla í austri.
Ég valdi mér sæti á sama stað og milli Helsinkí og Moskva, í öðrum
stól að framan í einsætaröðinni á stjórnborða. ísleifur og Sophonías
sátu í fremstu sætum bakborðsmegin, Jóhannes og Nanna á Idið við
mig á bakborða, Skúli sömu megin fyrir aftan þau.
Kínverskur maður kom í vélina á flugvellinum í Moskva. Hann hét
Wang og mun hafa verið einhver embættismaður ríkisstjórnarinnar í
Peking. Hann gat svolítið talað ensku og ofurlítið rússnesku og varð
okkur að miklu liði í málaöngþveitinu, sem okkar beið í austurheimi.
Hann sat í öðru sæti fyrir aftan mig og virtist alltaf sofa. Þá list gat ég
ekki lært fyrr en á vesturleiðinni.
Ferðalagið þennan dag varð meira abstrakt en ég hafði dregið upp
fyrir mér í huganum. Við svifum í endalausri þoku og sáum ekkert til
jarðar, lengst um í rúmlega 2500 metra hæð. Þegar svo hátt er komið,
fer skrokkurinn að verða svolítið öðruvísi en þegar maður situr á sín-
um kontór á jörðu niðri. Andardrátturinn styttist og hjartaslögin verða
tíðari, sérstaklega þegar maður hreyfir sig, og sumir kvörtuðu um
ónáttúru fyrir eyrunum. Stundum fer maður að hugsa: Er ég að fá
heilablóðfall? Er ég að fá hjartaslag? Hávaðinn í hreyflunum deyfist,
eins og nú sé allt að bila. Svo segir maður við sjálfan sig:
Ást hafðir þú meyja.
Eitt sinn skal hverr deyja.
En líkaminn er eitt furðulegt meistarastykki. Áður mjög langt um
líður hefur hann lagað sig eftir þessum kringumstæðum himinvíðern-
anna. Andardrátturinn og hjartslátturinn fara að líkjast því, sem þau
voru á kontórnum. Hjartaslagið og heilablóðfallið eru liðin hjá. Það
er þessi hæfileiki, sem hefur hjálpað mannkindinni til að lifa af „ís og
hungur, eld og kulda, áþján, nauðir, svartadauða“. Svo rennir maður
niður munnvatninu, og hreyflarnir fá aftur sinn sæta hljóm.
Þegar klukkuna vantaði 21 mínútu í sex, settumst við á flugvöllinn í
Kazan. Sá bær stendur á austurbakka Volgu, langt vestan Úralfjalla,
í háaustur frá Moskva. Þar borðuðum við miðdegismat á flugvallar-
hótelinu og glöddum hin flugdöpru hjörtu vor á píva.
Klukkan 19 mínútur yfir sjö flugum við frá Kazan á leið til Omsk