Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.03.1956, Side 29

Tímarit Máls og menningar - 01.03.1956, Side 29
HEIMSÓKN Á ÞORRA dálítill pappírsmiði samanbrotinn og lúður, og hann fékk rithöfundinum mið- ann. A miðanum stóð þetta sérkennilega orð: osteopoikilosis. Rithöfundurinn Ias orðið einu sinni eða tvisvar hálfupphátt og skildi það ekki. Er þetta nafnið yðar? spurði hann. 0 nei ekki er nú það. Þetta er nafnið á veikinni. Hvaða veiki? Maðurinn ræskti sig inní húsið hjá rithöfundinum, og það var auðséð að hann átti eitthvað ósagt. Ég hef heyrt sagt, sagði hann, að þér séuð veruleikaskáld. Svo mér datt í hug hvort þér vilduð ekki kaupa ævisögu mína. Til hvers? spurði rithöfundurinn. Ég hefði hálfpartinn þurft að fá mér frakka. Ég er rétt nýkominn úr svoleiðis húsi þar sem menn þurfa ekki frakka, en það er ekki komið nema frammá mið- þorra svo ég get varla komist af yfirhafnarlaus úr því ég er kominn út. Eruð þér með ævisöguna í vasanum? spurði rithöfundurinn. Onei ekki er nú það, mér hefur aldrei unnist tími til að skrifa hana upp, en ef þér viljið heyra hana og borga ögn fyrir hana, þá skal ég segja yður hana. Æ hefur nokkuð komið fyrir yður sem gaman er að? sagði rithöfundurinn og virti manninn fyrir sér heldur dauflega. Velst hver á heldur, sagði maðurinn. Hvað borgið þér fyrir ævisögu með leyfi ? Æ hvur haldið þér vilji kaupa ævisögu góði maður! Það kemur ekki til af góðu að ég er að bjóða ævisögu mína, sagði maður- inn; það er af því ég á ekki neitt annað að láta, ég er búinn að láta alt annað. Ég er dálítið illa staddur núna. Kötturinn minn drapst nefnilega í nótt. Þegar ég kom í morgun úr húsinu sem ég var að tala um áðan og ætlaði inntil mín í kjallarann þar sem ég fæ stundum að sofa hjá manni, þá lá afmánin svoma einsog gaddstokkur á stéttinni. Þér kaupið nú varla líf í frosinn kött með ævisögu yðar maður minn, sagði rithöfundurinn. Nei, sagði gesturinn, það er hverju orði sannara sem í bibblíunni stendur: deyr fé. Nú og hvað svo, spurði rithöfundurinn. Ég þekki mann sem vill láta frakka fyrir einsog hundraðkall. Þér skuluð fá alla ævisöguna, að minsta kosti frá því ég kom til hennar stjúpu minnar sálugu og þess fólks. Hér er eingin fjármálastofnun, sagði rithöfundurinn. Ég stunda ekki neinar 19
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.