Tímarit Máls og menningar - 01.03.1956, Qupperneq 46

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
unnar og meðhj álparinn undir þeirn
aftari, og skella kistunni með indíán-
anum gamla upp í bíl.
En Skotar eru góðir borgarar og
heimta ekki skýringar, og söngurinn
ómar að baki þeim sem óku í loftinu
burt með öll hjól vagnsins laus af
jörðu og aka eftir ósýnilegum vegi
fremur á himni en jörðunni allt til
þess komið er að lítilli kirkju hvít-
leskjaðri utanvert, turnlausri, í út-
hverfi hinumegin í bænum, og þar
geysast þeir inn meðhjálparinn og
presturinn móðir og blása mikinn
með indíánakistu sína.
Ekki mátti gleggra standa.
Kirkjan er máluð fölgræn innra full
af rauðskinnum með hin hreyfingar-
lausu eirsteyptu dánargrímuandlit
eins og myndastyttur í sveitakirkju-
garði.
Og þar stendur annar prestur og
annar meðhjálpari yfir annarri kistu
opinni, og eru reyrðir saman mál-
lausri skelfingu sem þeir miðla hvor
öðrum með augum.
En hin ævaforna holdgranna indí-
ánafjölskylda nálgaðist með veðraða
húðina svo strengda yfir beinin að
það mátti búast við því hún springi
þá og þegar á þeim stöðum sem hún
var mest þanin svo sem á kinnbeinum
nefi rifjum, og kom svo hægt og hljóð-
látlega frameftir gólfinu að það var
eins og lauf skógarins að falla á kyrr-
um degi undir vetur, og stigu fram til
að sjá líkið hinzta sinni, kveðja; og
komu eins og reykur líður upp af eld-
um um kyrran dag á hausti.
En áður en þessi forna stríðs-
mannaþjóð næði svo langt að líta
hinn friðsama sómakæra bakarameist-
ara Ebenezar Tottleham Macintoss
þar sem sá gamli indíánaskálkur
Fljúgandi Pílan átti að hvíla í varan-
legum friði þá skellur lokið á kistuna
með miklum gný rétt mátulega í því
sem hinn fyrri prestur sögu vorrar og
meðhjálpari hans koma hlaupandi inn
kirkjugólfið með kistu millum sín og
öngu líkara en allt færi þetta eftir
samstilltum klukkum og ráðum.
Nú verður allt með þvílíkri skvnd-
ingu að kirkjugestir vita ekki fyrri til
en hinir óvæntu gestir eru aftur á
hlaupum út með þá kistu sem fyrir
var í kirkjunni, og fá ekkert tóm til að
átta sig svo að þeir hlaupi í veg fyrir
líkræningjana og hindri hin óvenju-
legu vöruskipti.
Og eru varla risnir úr sætum þegar
nýja kistan stendur opin í hinnar stað,
og prestur þeirra og meðhjálpari hans
eru farnir að tosa aðstandendum
hinnar Fljúgandi Pílu frameftir gólf-
inu af þeim stað þar sem þeir höfðu
frosið í stellingar við þessi undur og
héldu að væru brellur anda úr öðrum
heimi að svo miklu leyti sem þeir
höfðu svigrúm til að mynda sér
nokkra skoðun.
Ogsjá:
Liggur ekki hinn gamli bragðamág-
us indíánakallinn Fljúgandi Píla aft-
36