Tímarit Máls og menningar - 01.03.1956, Síða 68

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
drauma er honum kynnu að veitast
um nóttina. Hann hafði einnig miklar
draumfarir, þótt ekki væru draumar
hans nú jafn myndríkir og stórfelldir
og þeir, er hann hafði dreymt ungan
svein. Röddin talaði til hans um frjó-
semi og fraintíð og sifjatengsl hans
við Abraham, hafði um þetta mikil
orð og háleit, stundum almenns eðlis
og óákveðin; en áhrifamestum orðum
fór röddin um nafn það, sem svefn-
maðurinn hafði getið sér með ótta-
mögnuðum krafti hjá Jabbokfljóti, og
staðfesti honum nafn þetta á þá lund,
að svo var sem hún bannaði honum
að bera sitt gamla upprunalega nafn
og afnæmi, en léti hið nýja nafn eitt
standa; og fyrir þessar sakir fór upp-
hafin endurnýjunarkennd um hinn
hlustandi mann, svo sem hér yrðu
mikil vatnaskil, er hið gamla sekkur
í sæ, en tími og veröld risu úr skauti
nýs morguns. Það bjarmaði af þess-
um opinberunum í svipbrigðum hans
á ferli dagsstundanna, og allir forðuð-
ust að verða á vegi hans. Hann var
hyggjuþungur og annamikili og virtist
hafa gleymt því, hversu högum Rakel-
ar var komið, og enginn dirfðist að
minna hann á hvað tímanum leið,
allra sízt sú, sem átti sín von og vegna
líkamsástands síns var það mjög í
mun að ferðinni yrði hraðað, en lét í
ástríki sínu og hlédrægni sinn hlut
fyrir andlegum íhugunum hans. —
Loks bauð hann mönnum sínum að
búast til brottferðar.
Á Olíufjallinu hjá Jebus, öðru
nafni Urú-Sjalín, var hetískur maður,
sem Pútísjepa hét, hjarðmaður og
skattheimtu Ammons hins egypzka.
Þaðan máttu menn sjá og hafa sjálf-
sagt séð hvar lest Jakobs fór í stóran
boga frá Betel um hið víða hæðaland,
stiknað í sumarsól, hafði staðinn Je-
bus á vinstri hönd og stefndi í suður-
átt, til húss Lakama eða Bet-Lakem.
Jakob hafði verið þess hvetjandi að
hafa viðkomu í Jebus og ræða við
prestana um sólguðinn Sjalím, sem
heimilisfastur var þar vestur í landi
og borgin dró af annað nafn sitt; því
að honum var það einnig andleg
hressing að eiga rökræður um útlenda
guði og falsguði og mátti þetta vel
samrýmast hugmyndum þeim, er
hann gerði sér um hinn Sanna og
Eina. En viðburðirnir í Sikemborg og
hryðjuverkin, sem synir hans höfðu
framið á setuliðinu og Beset höfuðs-
manni þess, gátu vel hafa borizt til
eyrna Pútísjepu, hirðingja og skatt-
heimtumanns Ammons, svo að ferða-
manninum var ráðlegra að gæta allrar
varúðar. Hins vegar fýsti hann mjög
að ræða við blótpresta Lakama í Bet-
Lakem, brauðhúsinu, um eðli þessar-
ar tilverumyndar Gjafarans og hins
Upprisna þar í borg, en Abraham
hafði þegar um sína daga verið guðs-
dýrkun þessari vinveittur og hliðholl-
ur og hneigzt til hennar að nokkru
fyrir trúarskyldleika sakir. Jakob
gladdist, er hann sá borgina senda sér
58