Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.03.1956, Síða 75

Tímarit Máls og menningar - 01.03.1956, Síða 75
STJÖRNUR HIMINSINS skaltu aítur verða. — Það hafði verið lesið yfir hans, nú höfðu þeir þetta kannski öðruvísi. Soltin augu mundu ekki mæna á hann í kvöld, svo var guði fyrir að þakka — og moldinni. Engar litlar hendur mundu rjála við klakað skegg. Enginn verða fyrir vonbrigðum. Enginn gleðja hann. Kannski þetta blessaða tár. Svikagleði! Enginn yrði þó fyrir vonbrigðum, og hann var vanur sviða. En enginn gleddist heldur. Enginn gleddist, þótt af litlu hefði oft verið. Á heiðum er oft djúpur snjór á vetrum, en gamall maður er vanur að kafa djúpan snjó. Gott er að koma heim. Hverfa aftur til síns innis. Hvað hafði hann svo sem verið að flandra! Var ekki blessaður kaupmaðurinn búinn að auðmýkja hann nógu oft, hér áður fyrr, á meðan hann þurfti þangað að leita. En ekki bar aumingjunum að fara í manngreinarálit. Jafnvel drottinn gerði það varla. Kaupfélagið hafði gleypt kaup- manninn, — ojá, o-já. Þá höndlun átti maður ekki að bíganga, það var manns eigin, sögðu þeir hérna á ár- unum. Þar réð maður öllu sjálfur. Og græddi sjálfur. — Græddi meira að segja á því að taka bara út. En til þess þurfti faktorinn, — nei, stjórinn, kaupfélagsstjórinn að komast á þing. Og þegar hann var kominn á þing þá urðu tímarnir svo erfiðir, að maður græddi ekki bara á því að taka út vör- ur, nei. Maður græddi meira á því að leggja inn vörur. Tímarnir voru þann- ig- Ja, kaupfélagið gleypti nú víst ekki kaupmanninn, en bara höndlunina. Og hún var áfram í sama húsinu, svo að manni gekk jafnt að rata, — og gömul hús eru söm við sig, svona á vetrum. Já, nýir vendir sópast líka upp í skaft, og mýktin hverfur. En hann fór ekki í manngreinar- álit, hvað þá stóru og vísu snerti. Hann lét sjá sig í höndluninni, hver sem faktorinn var, — og þótt hann hefði enga munna að seðja. Það er engin gustuk, að losa mann við erfiða heimkomu, þegar ekkert er til að láta upp í nema túlann á sjálfum sér, sem maður hefur þá kannski haft helzt til fullan stimdum. Barnsgrátur þarf ekki að angra mann, þegar maður er einn. Þetta blessað tár. — Já, það var far- ið að halla undan fæti. Hann rataði þó heim í kotið sitt. Nú átti hann ekki einu sinni hund- kvikindi á lifi. Hundar þurfa mikið að éta, á meðan þeir eru ungir. Og þeim líður ekki betur að alast upp við skort en öðru ungviði. Tólf skjátur þarf ekki heldur hund til að passa. tímarit máls og mennincar 65 5
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108

x

Tímarit Máls og menningar

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.