Tímarit Máls og menningar - 01.07.1957, Side 66

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
gamalgróiS auðvaldsþjóðfélag í
gylltum sniðum. Maður les þessar
fljótfærnislegu niðurstöður dag
hvern í blöðunum, þegar verið er t.
d. að bera saman lífskjör almennings
í Austur- og Vestur-Þýzkalandi. Því
fer fjarri, að ég vilji gylla lífskjör
manna í Þýzka alþýðulýðveldinu.
Því fer einnig fjarri að forráðamenn
og formælendur þess reyni að
blekkja binn gestkomandi með því
glysi, sem víðasthvar verður hlut-
skipti ferðalangsins. Eg var ekki
leyndur þess, að miklir örðugleikar
ríkja í Þýzka alþýðulýðveldinu og
enn er langt í land áður en leyst
verður úr vandamálum þess. En um
hitt sannfærðist ég, að núverandi
valdhafar Þýzka alþýðulýðveldisins
hafa bæði viljann og getuna til þess
að greiða úr flækjunum.
Sá hluti Þýzkalands, er alþýðulýð-
veldið nær yfir, er fátækt að þeim
hráefnum, sem mestu máli skipta í
nútímaþjóðfélagi. Þar eru nálega
engin steinkol né járnmálmur, hvort-
tveggja verður að flytja inn. Þýzka
alþýðulýðveldið verður því að afla
sér utan að frá þessara tveggja aðal-
hráefna í málm- og vélaiðju, en til-
vera lýðveldisins hvílir á því, að það
geti smíðað vélar og flutt þær út.
Klofning Þýzkalands í tvö ríki hefur
valdið því, að Þýzka alþýðulýðveld-
ið hefur ekki fengið þau hráefni, sem
Vestur-Þýzkaland er svo auðugt af,
kol og járnmálm, og því er það
með öllu háð kolum Póllands og
járnmálmi Ráðstjórnarríkjanna. Á
Austurlandamærum Þýzka alþýðu-
lýðveldisins, í Stalínborg við Óder-
fljót, hafa Þjóðverjar reist nýtt stál-
iðjuver frá grunni. Æskumenn, karl-
ar og konur, komu þangað fyrir 6
árum frá öllum landshornum, bjuggu
í tjöldum og reistu þetta iðjuver og
byggðu nýja borg í hjáverkum. Ég
konr þangað á ferð minni, rétt áður
en ég hélt heimleiðis um Berlín.
Þessi borg þýzkrar æsku er örlítið
brot af þeirri framtíð, sem bíður
þessa hluta Þýzkalands á næsta leiti.
Hún er enn nokkuð unglingsleg, svo
sem von er til, en aldrei hef ég séð
efnilegri og lánlegri ungling. Enda-
lausar raðir bjartra halla við breið-
ar götur flæðandi í sólskini, alls
staðar voru börn að leik, tvítugir
foreldrar með ungviðin í barnavögn-
um, miklar búðir hlaðnar vörum.
Hér andaði allt af æsku, ég sá varla
miðaldra mann, hvað þá heldur
gamalmenni, jú, á svölum á þriðju
hæð sé ég gamla ömmu ganga fram
á svalir og huga að barni, og í
gluggakistunni sefur svartur köttur.
Þá vissi ég, að stálborg æskunnar
stóð þegar djúpum rótum í sinni ný-
ruddu jörð.
Áður en ég kom til Stalínborgar
og sá hinar risavöxnu byggingar
hinnar ungu borgar, bæði þær sem
þegar voru reistar, og hinar sem
voru enn í steypumótum, hafði ég
144