Tímarit Máls og menningar - 01.12.1957, Síða 24

TIMARIT MALS OG MENNINGAR
l
liótum og útrýmíng fátæktar er að
vísu miklu skemra á veg komið í
Bandaríkjunum en í ýmsum Evrópu-
löndum, ekki síst skandinavískum
löndum; en atvinnuleysi er ekki leing-
ur til hér, öðru nær, svo að sá höfuð-
munur á lífskjörum fólks, sem ég
vandist í æsku í Ameríku, er úr sög-
unni einsog er. Eg gæti lika trúað, að
auðsöfnun í viðskiftastéttinni væri
erfiðari en fyr á árum, ekki síst sakir-
harðvítugrar skattheimtu, sem orsak-
ast af geypilegum kostnaði vegna her-
þarfa.
Eiíisog áður er glatt og frjálslegt
viðmót fólks eitt geðugast einkenni
ameríkumanna; það er sama við
hvern maður á. Feimni virðist vera
lítt þektur eiginleiki hér um slóðir,
mannafælur eru vægast sagt ekki á
hverju strái; hinsvegar nýtur stór-
bokkaskapur í framkomu lítillar virð-
íngar. Margir siðmentaðir hátíðlegir
evrópumenn,sem eiga erfitt að blanda
geði við fólk og eru strembnir í við-
móti, mundu óefað lagast til muna ef
þeir gerðu sér að reglu að tala að
jafnaði við ameríkumenn, þó ekki
væri nema nokkrar mínútur á dag.
Amerískt þjóðlíf gerir ráð fyrir sem
allra mestum kunníngsskap manna á
milli. Þó menn í Ameríku eigi kanski
ekki fleiri hollvini en gerist og geing-
ur, þá leggur venjulegur amríkani
mikið uppúr því að vita deili á sem
allra flestum mönnum og stofna til
persónulegs sambands við mikinn
fjölda einstaklínga. Það auðveldar
mönnum viðskifti að eiga persónu-
legan aðgáng að fólki sitt í hverri átt-
inni.Til viðhalds þessari sífeldu kynn-
íngarstarfsemi manna á milli blómg-
ast sérkennilegt amerískt samkvæmis-
líf. Þetta samkvæmislif einkennist af
óaflátanlegum heimboðum, óformleg-
um og íburðarlausum, þar sem menn
fá sér kunníngja eftir kerfi sem líkist
geómetriskri talnaröð (2, 4, 8, 16, 32
... o. s. frv.). Þessi keðjuheimboð
eru kokkteilpartíin sem þeir nefna
svo. Heimboð þessi eru jafnan haldin
að áliðnum degi, en þó stundum á
undan hádegisverði ellegar jafnvel
eftir kvöldmat. Menn safna saman al-
mennum kunníngjum sínum og vin-
um, að ógleymdum öllum heldri per-
sónum eða frægum mönnum sem
hægt er að ná til með góðu móti, síð-
an er fólk þetta hrist saman á svipað-
an hátt og drykkurinn, standandi, í
þreingslum. Svona tekst mönnum í
senn að halda við kunníngjahópi sín-
um og auka hann tiltölulega fyrir-
hafnarlítið. Gestgjafinn hefur sýnt
hverjum boðsgesti að hann virði
kunníngsskap hans og vilji halda hon-
um. Staðfestíng kunníngsskapar er
aðalatriði í þessum heimboðum, ekki
veislan sjálf, því hún er oft hvað við-
urgerníng snertir í meira lagi fátæk-
leg — og venjulega því fátæklegri sem
maður er gestur hjá rikara fólki. Það
er augljóst að menn koma ekki í
214