Tímarit Máls og menningar - 01.12.1957, Blaðsíða 56

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Síðan gall kúluflauta Lalla, og
þrasið viS skurSinn hófst aS nýju.
. .. Mér er kunnugt um, aS aldur-
hnignir erfiSismenn fara oft af skynd-
ingu. LíffræSilegar orsakir læt ég
liggja milli hluta. En dæmin eru mý-
mörg, og þegar ég innan fárra vikna
yfirgef þessa litlu vík, hef ég meS-
ferSis í minningunni eitt til viSbótar,
óskiljanlegt mér, kannski eSlilegt í
augum þeirra, sem kauptúniS byggja.
Ef til vill ráSning gamallar gátu.
í dag vorum viS enn aS bjástra viS
sama skurSpartinn. RySröriS gamla
hafSi okkur tekizt aS þétta til bráSa-
birgSa, svo aS í svipinn barSist
rigningarvatniS viS aS valda okkur
óþægindum án aSstoSar. Ég var aS
losa allstóran stein úr bakkanum
neSanverSum, hafSi tekiS hann í
fangiS og var í þann veginn aS böSla
honum upp á barminn, þegar mér
skrikaSi fótur á einhverri ójöfnu i
botninum, svo aS ég hrökklaSist yfir
á hinn skurSbakkann meS steininn í
lúkunum og settist þar, óþyrmilega.
Vitaskuld bölvaSi ég. ÞaS gerir
maSur alltaf undir slíkum kringum-
stæSum, beygSi mig niSur og fálmaSi
eftir slepjulegum köggli, sem mér virt-
ist mundi hafa orsakaS falliS. í miSri
sveiflu — köggullinn átti aS fara eins
langt og ég kæmi honum — varS ég
skyndilega var viS mórunninn spotta,
sem lafSi nokkrar tommur út úr öSr-
um endanum. Og viS frekari eftir-
grennslan reyndist hnausinn hafa aS
geyma litla leSurskjóSu meS leifum
af ullarfyrirbandi. Þegar ég opnaSi
posann kom í ljós vafningur af marg-
litum pappírsblöSum.
Margur hampar minni tilbreytingu
framan í vinnufélaga sína, og Ingi-
mundarvíkurbúarnir þrír komu rölt-
andi, fróSleiksmaSurinn frá í gær
fyrstur.
Hann settist á hækjur sínar á bakk-
ann, greip fundinn báSum höndum
og seig síSan niSur í skurSinn, þögull
eins og jarSvegshnaus, sem uppblást-
urinn leggur aS velli eftir áratuga
vindbarning.
Umstanginu viS aS ná manninum
upp úr ræsinu, sækja lækni og veita
nábjargir er óþarft aS lýsa. LeSur-
pokann hirti ég til gamans, er byrjaS-
ur aS þurrka innihald hans og sé, aS
þaS samanstendur meSal annars af
þremur upplituSum hundraSkrónu-
seSlum, gömlum, allmörgum tíköllum
og lítilli buddu, sem hefur aS geyma
hrúgu af smámynt, túköllum, krónu-
peningum, fimm, tíu og tuttuguog-
fimmeyringum meS kórónu hans há-
tignar á misjafnlega vel fægSri aftur-
hliSinni.
I ofanverðum júlímánuði ’57.
246