Tímarit Máls og menningar - 01.10.1970, Side 29

f Gomlu Reykjavík
Þegar hún skúraði, var hún ineð tandurhreina strigasvuntu og smokka ...
í þriðja lagi verður að hugsa um mannorð familíunnar.
,,Forsjónin“ er reyndar kominn til guðs, og „Mín kona“. Amma líklega
líka. Ömmur eru svo yfirtak góðar, stendur í öllum bókum.
En það eru „Skammirnar“. Þeir fengju ekki framlengda víxlana, eða hús-
næðismálalán. Ætli þeir yrðu ekki reknir úr Rotarý, Kiwanis, Lions eða
hvert það nú er, sem þeir skreppa til að gera góðverkin, þegar annir leyfa.
Svo er það „Góða stelpan“ hennar ömmu, 'hugsið ykkur, sem er í Zonta
og kirkjukór ...
Auðvitað gæti ég skrifað ykkur um þessa 'leiki, sem algert trúnaðarmál,
af því ég veit þið eruð heiðarlegir menn.
Eníngameningasúkkendíið var alstaðar, og obeldobeldommodíið. Svo kom,
det skal komme í rallisí litla skans og gría, en sumstaðar expressdobuldexið.
Svo voru það spáleikirnir. Þeir voru ofboð saklausir, og alvarlegir. Hvar
áttu að eiga heima þegar þú ert orðin stór, og byrjað á efsta hnappnum.
Kot, hús, slot, kot hús slot ... Gaman þætti mér að sjá framan í þann sem
gæti búið til leik úr rennilásum ... Svo voru mannvirðingarnar: Maddama,
kerling, fröken, frú, fjósakerling, það ert þú . ..
Á ég að segja þér nokkuð, hann pabbi þinn er kökkur ... Allir meðganga
þetta, en kannski hafa sumir gleymt framhaldinu: Mamma þín er rokkur,
og þú ert sjálfur dr .... sokkur. Fólk getur gleymt fleiru en símareikning-
unum.
Munnsöfnuður heyrðist oft nefndur á mínu heimi'li, sem amroa sagði að
„Skammirnar" lærðu á götunni. Ekki veit ég það, hvort „Skammirnar“
lærðu eða kenndu, einu gildir, allir kunnu þessa fyrirmuni, ég líka, hvað
gat ég gert að því ... Ég var svo fljót að læra, sumt ...
En þó maður kunni eitthvað, þarf ekki alltaf að vera að segja það, nema
þegar þeir voru að hrekkja okkur, eins og þegar Óli, póli, skítaróli skoppaði
gjörðinni beint inn í hringinn, þegar við vorum í grænni lautu.
Amma gat líka komið fyrir sig orði, ekki bar á öðru, þegar hún var að
gæla við „Skammarskammirnar“ sínar. Sokkaþrælar, skóböðlar, buxnaníð-
ingar, kjaftabyssur, rustar og rumbaldar, en „Forsjóninni" var nóg boðið
þegar þeir voru orðnir dr .... skrúfur ... „Forsjónin“ sagði aldrei Ijótt,
bara andans, devils, grefils, ankotans, og svoleiðis.
Aldrei voru „Skammirnar“ verri en á sunnudögum, af því þá voru þeir
í sparifötunum. Riðlandi upp á skítakömrum og ryðguðum skúrþökum.
Amma vissi ekki hvað hlífði þeim við beinbrotum og lífláti, en „Mín kona“
123