Tímarit Máls og menningar - 01.10.1970, Side 36

Tímarit Máls og menningar
Nú sáu þeir þá nýiluttu. Hvar varstu áður en þú fæddist? Ha, segðu mér
það! Stelpugreyið sagði auðvitað „hjá guði“. Nei, góða, þú varst í p...
pabba þíns!
Greyið fór að háskæla út af þessum hræðilegu upplýsingum. Andskotans
lúsakollar geta þeir verið, að vera alltaf að stríða stelpukvölinni þó hún sé
úr sveit. Hún getur ekkert gert að því.
Iss! Ég læt þá ekki plata mig. Þegar „Litlaskömm“ bað mig að koma að
spila, sagði ég 'bara „Spilaðu ræl á rófuna á þér!“ „Haltu kj .... og bíttu í
b......á þér“ sagði hann. Þá stóð „Fiorsjónin“ í dyrunum. „Er verið að lesa
kvöldbænina hér“, og hvarf. „Stóraskömm“ smokraði sér inn um leið, og
fór að klípa mig. „Hvað sagði hún marpma þín þegar þú fæddist?“ Ég þorði
ekki að æpa, bara hvíslaði „Skítt á spýtu!“ Og hann hvæsti fast við eyrað
á mér „Ske .... þig á gaddavír!“
Svo fórum við að spila ...
Þegar þvottadagur var hjá „Minni konu“ kom amma ósköp sæt, hélt hún
gæti hjálpað henni með damminn af strákunum, alla daga kjótlað úr sokk,
en eitthvað glapti hana, eins og fyrri daginn. „Mín kona“ kannaðist við það,
en hún kannaðist einnig við pinkla og knýti, skjatta og skaufa, sem bárust
inn á heimilið með önnnu. Ekki karbætt sokkaplögg og skældir skór, heldur
spánýtt! Prjónles og skófatnaður, bútar allskonar, pilsdentur, kjólgopi og
hvaðeina, ætt sem óætt.
Amma var glúrin að ná í sitthvað sem ekki fékkst, eins og mjólkurdreitil,
smérdömlu, sykurlús og kolablað sem einhver aflóga skútukall, vinur hennar,
trillaði heim í hjólbörum, og tók með í leiðinni gómsætar fréttir úr bæjar-
lífinu.
Spyrði „Mín kona“ hvar hún hefði fengið þetta eða hitt, og hvað það
hefði kostað, varðist amma allra frétta. Fékk allt með „Manni ofan af
Kjalamesi“.
Allir í leik! Óradís! óradís! Skollaleik! skollaleik! Skolli, skolli, skítur
í hverju horni ... Nei, heldur hverfa fyrir horn. Nei, boltaleik! boltaleik!
Hver á að verann? Gekk ég uppá eina brú, þar sá ég sitja unga frú, hún var
eins og kálffull kú, kannski það hafi verið þú! og pikkaði í magann á mér.
„Þegiðu bara, asninn þinn, ég er engin kálffull kú!“ „Víst“. „Þú lýgur því
eins og þú ert langur til.“ „Þú lýgur sjálf meir en þú m....“ Piss, piss í
pelamál, púðursykur og rjóma, þegar henni er mikið mál, m. ... hún í skóna.
„Mér er mál að m ..., ekki má ég það, heldur láta það síga oní bux-
urnar“. Ég skal segja henni mömmu þinni, hvað þú ert dónalegur.
130