Tímarit Máls og menningar - 01.10.1970, Qupperneq 41

/ Gdmlu Reykjavik
Amma sagði henni að vera upp í arniinn, en hún á að vera til fóta, ég
á að vera upp í arminn.
„Klappe, klappe Karen, i morgen skal vi bage en dejlig julekage ...“
„Visselulle lille barn, mor hun sidder og vinder garn, far han gár pá
Langebro, at köbe barnet nye sko, nye sko med spænder, sá sover barnet
længer.“ Hvar er dúkkan? á annna ekki að bía á hana. „Sov dukkelise, sov
og bliv stor, medens du sover, váger din mor .. .“
Hvernig er nú sagan af henni Sibb, og henni Sibbsibbanibb, og henni
Sibbsibbanibbsomsíomsibb, og honum Skradd, og honum Skraddraddaradd,
og honum Skraddraddaraddskromskríomskradd?
Hvemig er hún?
„Sibb giftist Skradd. Já, Sibbsibbanibb giftist Skraddraddaradd. Já, Sibb-
sibbanibbsomsíomsibb giftist Skraddraddaraddskromskríomskradd ..“ Hvað
svo? „Þau áttu börn og buru. Já, og grófu rætur og smérið brann og setti
upp á sér stýri í ævintýri, ég ætla að fara að sofa ...“
Það var oftar napurt en 1918 í Reykjavík. Pestirnar léku sér að fólkinu.
Kirtlaveikin og og kuldapollarnir öngruðu börnin.
„Litlaslkömm“ er lasin.
Amma situr á stokknum.
Lúrðu stýfrið mitt. Láttu ekki illa liggja á >þér, lundina berðu káta, óyndi
það eykur mér, ef ég sé þig gráta. Sittu og róðu, svo ertu góður drengur,
við skulum ekki vola par, við skulum þola raunirnar. IHa liggur á henni,
af því hún hefur kvefið, allt er fallegt á henni, augun bæði og nefið.
Ég átti mér eina keipakind, ég keypti hana hérna um árið, allt er fokið
út í vind, af henni skírnarhárið.
Stuttur er hann stúfurinn, stendur ekki út úr 'hnefa, litli strákaljúfurinn,
latur er að kveða.
Svo kom „med sukker pá.“
Nu kommer Ole med paraplyen, han kender alle smá börn i byen, hver
lille pige, hve lille dreng, skal sove södt i sin lille seng.
Der bor en bager i 0stergade, han bager kringler og julekage, han bager
store, han bager smá, han bager nogle med sukker pá, og síðan, með sömu
hlýju í röddinni:
Það á að strýkja strákaling, stinga honum ofan í kolabing, loka 'hann úti
í landsynning, og láta hann hlaupa allt um kring.
Við skulum ekki gráta, og ekki tala ljótt, þá verðum við svo stór og þá
135