Tímarit Máls og menningar - 01.10.1970, Page 64

Tímarit Máls og menningar
magnleysi ... ég held að ég verð'i að setjast ... Sezt stynjandi á snjó-
köggul.
baldi mokar í fússi.
Þeir þegja stundarkorn.
líkafrón mjakar sér til í scetinu: Þú getur verið voðamaður, þó þú sért ekki
einn af þessum sex ... Þú gerir mig hræddan!
baldi mokar.
líkafrón horjir á hann: Það er aldrei gaman að láta æpa á sig.
BALDi mokar.
LÍKAFRÓN farinn að jafna sig svolítið: Þú verður svo æstur, að þér er trúandi
til að berja fólk!
baldi lítur upp: Hef ég barið þig?
líkafrón með semingi: Ég er ekkert að segja það ...
baldi: Hvað ertu þá að segja?
líkafrón: Svosem ekkert. Ég er bara að jafna mig.
Þögn.
baldi : Sagðist ég ætla að kaupa eitthvað af þér?
LÍKAFRÓN: Ritin okkar? Jú, þú sagðir það.
baldi : Ég gæti hætt við það.
líkafrón: Ha?
BALDI: Ef mér líkar ekki við þig, get ég hætt við það!
Þögn.
líkafrón: Ég er ekki að segja, að þú sért neitt slæmur maður ... Ég er
bara svolítið viðkvæmur og á bágt með að þola æsing og hávaða ... Það
er hjartað ... Hjartað er svona ... En þetta líður frá ... Okkur þarf ekki
að koma neitt illa saman.
baldi fer aftur að moka: Það held ég líka.
líkafrón: Það er heiinskulegt, þegar menn eru svona tveir einir, að vera
þá að rífast.
baldi : Það segi ég með.
líkafrón hlœr við: Og 'hafa ekkert til að rífast útaf!
baldi tekur undir: Ekkert til að rífast útaf!
Þögn.
líkafrón hreyfir sig í sœtinu: Mér er víst óhætt að fara að moka aftur ....
Rís á fœtur. ... Ég er orðinn stirður af að sitja svona ... og það er fljótt
að setja að manni... Tekur skófluna og fer að moka; þeir molca um stund
þegjandi.
158