Tímarit Máls og menningar - 01.12.1978, Page 9

Amerískar myndir
hálfu í bernsku. Það var eftir að ég hafði látið þessa skoðun í Ijós í einu
af nætursamtölum okkar að hann trúði mér fyrir glæpnum sem hann hafði
framið, og þetta leyndarmál tengdi okkur enn traustari böndum. Við fylgd-
umst oft að, á götum úti og á leiðinni í blóðbankann. Við gátum næstum
framfleytt okkur á því að selja blóð tvisvar í viku, því að blóðbankarnir
í New Orleans greiddu þá hæsta verðið í öllum Bandaríkjunum, 6 dollara
og 10 sent í hvert skipti. Aðeins einstöku sinnum neyddist ég til að stela
osti og öðru slíku smáræði í kjörbúðum til matar. Eg þvertók fyrir að Nell
gerði það þar sem hann átti á hættu lífstíðarfangelsi, en ég vissi að ég
mundi geta kjaftað mig út úr vandræðunum ef ég yrði staðinn að verki.
Þannig var Nell stöðugt hundeltur af örlögum sínum. En aldrei varð mér
það eins ljóst og kvöldið sem ég sá hann síðast.
Við höfðum framið þá flónsku að koma gangandi saman niður götuna
í svarta hverfinu þar sem við bjuggum og með því vakið á okkur athygli
lögreglunnar. Það er hættulegt fyrir hvítan mann og svartan að vera í
samfylgd í svörtu hverfi því að slíkt er þegar sett í samband við eiturlyfja-
sölu. En við vorum í hrókasamræðum þegar við gengum inn í hverfið og
gleymdum að skilja. Ekki leið á löngu áður en lögreglubíll nam staðar við
hlið okkar í myrkrinu, í einni af hinum illa lýstu götum í fátækrahverfi
austurborgarinnar. Lögregluþjónarnir voru af kátu og kumpánlegu gerðinni
og ætluðu eiginlega bara að hræða okkur og sögðu því að við mættum
sleppa ef við afhentum þeim strax marihuanasígaretturnar okkar. Eg hafði
svo oft áður orðið vitni að því að lögreglan notaði þessa aðferð í svörtum
hverfum; þá þurfa þeir ekki að skrifa skýrslu um „grasið“ sem þeir taka
heldur reykja það sjálfir. Næstum allir ungir Ameríkanar reykja „gras“ þó
að það sé enn ólöglegt á pappírnum. Sjálfur hafði ég ekkert á mér en vissi
að Nell var með eina eða tvær sígarettur eins og allir aðrir. En allt í einu
varð Nell gripinn af þeirri ofsóknarhræðslu sem er þáttur af hlutskipti
hans — þeirri ofsóknarhræðslu og tortryggni sem næstum allir eru haldnir
sem eru aldir upp við sömu þjóðfélagsaðstæður og hann — og neitaði að
afhenda sígaretturnar sínar.
Sjálfur hefði ég ekki hugsað mig um andartak. Eg bar fullt traust til
lögregluþjónanna. Tortryggni Nells gagnvart lögreglunni varð til þess að
hann varð stjarfur og brást óskynsamlega við. Lögreglumenn eru þjálfaðir
til að veita eftirtekt slíkum viðbrögðum glæpamanna, og þessir stigu út og
leituðu á honum. Þeir fundu ekkert nema tvær litlar marihuanasígaremir
og hnífinn hans en fyrst hann var ekki með persónuskilríki tóku þeir hann
343