Tímarit Máls og menningar - 01.12.1978, Page 106

‘Tímarit Máls og menningar
annað en nauðakvunndagslegt orðtæki um þann sem hvergi nær háttum.
Meira en dagleið til byggða í báðar áttir.
Var ekki allt skáldskaparflug úr vísunni með þessu móti?
Um tíma syrgði ég þessa vísu eins og gamalt átrúnaðargoð sem veltur af
stalli sínum afhjúpað og tignarsnautt.
En svo kom hún tii mín afmr í nýju Ijósi. Hún var þá öllu hljóðlátari
og minna uppá ýkjurnar.
Víðernishræðsla, einmanaleiki, landslag tjáð í einföldu, áþreifanlegu,
næstum gaurslitnu orðtaki.
Og hvað er raunar snilld nema þetta?
Nú get ég iíka farið með þessa vísu þegar vel liggur á mér. Og máske
er það einmitt þessi vísa sem snúið hefur við merkingunni í orðtakinu —
að eiga hvörgi heima.
Hver veit? Skáldskapurinn gemr margt ef móttakandinn er með í sköp-
unarverkinu.
436