Tímarit Máls og menningar - 01.03.1979, Qupperneq 56

Tímarit Máls og menningar
um hefur oft rifjast upp fyrir mér á síðari árum. Tilefni þess hafa verið
ýmis konar, en oftast hefur það verið loðmulla frá prédikunarstóli í gegn-
um útvarpið á helgidögum, og þó einkum frá munni hinna yngri presta.
En aldrei hefur þó kveðið eins skarpt að og nú um hin síðustu áramót.
Um eitt atriði hefur þegar verið fjallað í þessum línum, þar sem rætt
er um frammistöðu yfirvalds þjóðkirkjunnar. Annað nýlegt fyrirbæri
rifjaði upp fyrir mér minningarnar um félagana í guðfræðideildinni og
síðar í prestastétt. Að undanförnu hafa verið fluttir í útvarpinu þættir,
sem hafa átt að innihalda fróðleik um helztu trúarbrögð mannkynsins,
og umsjónarmenn þeirra hafa verið tveir nemar við guðfræðideild Há-
skólans. Eg hlýddi á þáttinn um kristindóminn og hlustaði vandlega.
Meginefni þáttarins voru viðræður við Sigurbjörn Einarsson biskup sem
fulltrúa kristninnar. Að samtalinu var nokkur inngangur af hendi forstöðu-
manna þáttarins. Þeir sögðust ætla að binda þáttinn við „sameiginlegt inn-
tak kristninnar". Þeir fóru ekki víða um í leit að þessu inntaki. Þeir
létu sér nægja að hafa yfir nokkurn veginn orði til orðs lútersku
trúarjátninguna, sem prestastefna og kirkjuráð íslenzku þjóðkirkjunn-
ar rétt eftir 1930 sáu sér ekki fært að segja berum orðum að
börn væru skírð til, en vildu þó sýna þá virðingu að mæla hana
fram við skírnina. Þeir sögðu, að hún tjáði „hið mikilvægasta“. Nú
er það staðreynd málsins, að fá eru þau kenningarfyrirbæri, sem fjær eru
áhugaefnum okkar mannanna, þótt nú í seinni tíð sé stritazt við að inn-
leiða hana sem helgidóm með hóplestri sem þátt í guðsþjónustum
vítt um land. Ungu mennirnir voru svo hreinskilnir, að þeir létu þess
getið, að trúarjátningin minnist ekkert á það, hvað við eigum að gera,
en það var ekki hægt að merkja það á orðum þeirra, að þeim þætti neitt
við það að athuga. Mér flaug rétt svona í hug, hvort þessir ungu menn
hefðu aldrei lesið söguna, sem höfð er eftir Jesú um dóminn á efsta
degi. Þar er sagt mjög skýrum orðum, að hver og einn sé dæmdur eftir
því, hvort hann hafi mettað hungraða, klætt nakta, vitjað sjúkra og þeirra,
sem eru í fangelsi, — við erum sem sé dæmd eftir afstöðu okkar til
meðsystkinanna.
Við skulum enda þessar hugleiðingar með því að rifja það upp, að
þessa áramótadaga hefur fleira nýstárlegt á sviði trúmála komið fram í
kastljósi okkar viðsjárverðu samtíðar en það, sem hefur verið meginvið-
fangsefni þeirra. Saman við jólaboðskapinn blönduðust að þessu sinni
46