Tímarit Máls og menningar - 01.03.1979, Qupperneq 103

1984
Við borðið fyrir aftan hann stóð kona; fín frú með stóra axlatösku úr
leðri. Og ofan í axlatöskuna var hún að troða gallabuxum.
A síðustu stundu gat hann stillt sig um að snúa sér við og hlaupa til
konunnar. En hann mundi hvað Marinó verslunarstjóri hafði sagt: Ef þú
sérð einhvern stinga varningi inn á sig eða niður í tösku skaltu bíða þar
til viðkomandi er kominn framhjá kassanum og er á leiðinni út úr búðinni.
Hann stóð grafkyrr.
Gallabuxurnar hurfu ofan í töskuna og konan sneri sér við og gekk
ákveðnum skrefum í áttina að kassanum.
Hann hélt í humátt eftir henni.
viii
Klukkan var orðin t\rö.
Sigríður Gísladóttir Snæfelis stóð í vinnufatadeild Hagvers og hélt á
gallabuxum af millisídd, mittismál 28 tommur; sennilega mámlegar á
Ara. Hún horfði í kringum sig og sá engan nálægan nema úlpuklæddan
pilt sem stóð við næsta borð og sneri við henni baki. Sennilega skólastrákur
að kaupa sér gallabuxur.
Klukkan eitt hafði hún farið að heiman. Hún hafði ekkert að gera úr
því stefnumótið fórst fyrir, svo það var eins gott að fara í búðir eins og
hún hafði verið búin að minnast á við Magnús.
Reyndar vantaði hana ekki neitt sérstakt. Hún fór alloft til útlanda og
var þá vön að kaupa inn mestallan fatnað á fjölskylduna.
En þótt hana vantaði ekkert sérstakt fór hún oft í búðir og hafði með
sér stóru axlatöskuna. Það var hennar leyndarmál sem enginn þekkti. Það
var leikur. Spennandi leikur.
Og þó? Þetta var svo auðvelt. Bara að vera ákveðin og eðlileg. Bara
að stinga hlutnum ofan í töskuna og ganga út. Ekkert var einfaldara.
Og þó? Það var alltaf hugsanlegt að einhver tæki eftir þessu og vogaði
sér að gera eitthvað í málinu. Það var spennandi.
Þetta var leikur. Hún olli engum tjóni, spillti ekki verðmætum, gekk
ekki á eignarrétt einstaklingsins.
I stórverslunum er gert ráð fyrir vörurýrnun; það er gert ráð fyrir slíku
í vöruverðinu. Verslunareigandinn tapaði engu.
Þetta var leikur.
93