Tímarit Máls og menningar - 01.03.1979, Qupperneq 106

Tímarit Máls og menningar
— En...
— Eru ekki allir jafnir fyrir lögunum?
— Að sjálfsögðu. En...
— En hvað?
— Henni er ekki sjálfrátt.
— Sjálfrátt og sjálfrátt! Hverjum er eiginlega sjálfrátt?
— Eins og vottorðið staðfestir...
— Hefur þetta komið fyrir oft áður?
— Nei, aldrei.
— Nújæja. Fyrst sagði hún, að einhver hlyti að hafa látið vörurnar í
töskuna hennar án þess hún vissi. Svo neitaði hún að segja til nafns. Svo
sagðist hún bara hafa gleymt að borga. Svo sagðist hún heita Guðbjörg
Guðmundsdóttir.
— Hún hefur verið alveg rugluð.
— Ekki sýndist mér það. Hún áttaði sig þegar eftirlitsmaður hérna í
versluninni kannaðist við hana. Vissi hvað hún hét. Guðni Gunnþórsson
menntaskólapiltur. Verður hérna í eftirlitinu hjá okkur fram að jólum.
Hann er víst í sama bekk og sonur yðar. Mundi eftir móður hans.
— Guðni Gunnþórsson?
— Já. Efnispiltur.
— Hmm.
— Hann sá hana stinga gallabuxum niður í tösku og fara með þær út
án þess að borga. En svo kom upp úr dúrnum að hún hafði tekið ýmislegt
fleira.
— Eg borga auðvitað vörurnar.
— Það þarf ekki að borga þær. Við tókum þær afmr. Úr töskunni og
vösum innan á kápunni.
— Og hvað ætlið þér að gera?
— Eg veit það ekki, sagði Marinó Bjarnason. Eg þarf að hugsa málið.
Eins og ég sagði yður í símann lét ég konuna yðar fara þegar hún var
búin að skrifa undir viðurkenningu á því að hún hefði reynt að stela
vörum hér í versluninni fyrir, látum okkur nú sjá, fyrir 22.420 krónur.
Sú viðurkenning liggur hér staðfest af vitnum: Guðna Gunnþórssyni og
svo afgreiðslustúlku, sem ég kallaði hingað inn til þess að leita á henni.
Magnús Snæfells hæstaréttardómari hélt fast um stólbríkurnar. Þessi
búðarloka hafði ráð hans í hendi sér.
— En hún er stöðugt undir eftirliti læknis, sagði hann.
96