Tímarit Máls og menningar - 01.02.1983, Side 62

Tímarit Mdls og menningar
núna búið að styrkja læsinguna, setja hespu og rammgerðan hengilás
frá Basta.
Þetta fannst félögunum hreinasta ósvífni, auk þess bentu þessar
aðgerðir til að núna væri kompan venju fremur stútfull af verð-
mætum. Þeir stukku á hurðina báðir í einu með lappirnar á undan og
í fimmta sparki lét karmurinn undan og spýtnabrak og brestir dundu
um ganginn þegar hurðin lagðist inn.
En í kompunni var ekkert merkilegt, aldrei þessu vant, ekkert
nema dekk og stígvél og gasprímus og saft og sulta merkt árgöngum.
Berjasaft 1952 o.s.frv. Heimilið sem átti geymsluna hafði byrgt sig
upp af klósettpappír og hálffúlir stálu þeir einum stórum plastsekk
fullum af skeini, frekar en að fara tómhentir.
Þegar þeir voru á leiðinni út eftir ganginum hlaðnir þessum
lífsnauðsynjum opnuðust skyndilega dyrnar og tveir glaðhlakkalegir
menn í viðbragðsstellingum véku sér innfyrir.
— Jæja pörupiltarnir! Gómaðir glóðvolgir!
Þetta voru karlmenn á besta aldri og annar þeirra, mærðarlegur
sellóleikari, náði taki á Grjóna.
— Nú verður farið niðrá stöð með ykkur!
I því slokknuðu ljósin á ganginum og í myrkrinu upphófust
hálfkæfð óp og stympingar, þegar hendi með gylltum hring náði
aftur í slökkvarann og kveikti voru strákarnir að snarast út um
dyrnar með pappírssekkinn en sellóleikarinn lá á ganginum og hélt
um blæðandi nefið. Strákarnir komust út úr blokkinni og fyrir
hornið og út að Rafmagnsveitublokk þarsem þeir blésu mæðinni og
hringdu á öllum tökkum dyrasímans og skemmtu sér við að hlusta á
heilan stigagang lenda í ráðvilltum samræðum í gegnum kalltækin.
Þá sáu þeir að þeim var veitt eftirför úr Listamannablokkinni og
hlupu af stað, líklega hefðu þeir náðst ef ekki hefði stoppað leigubíll
sem þeir stukku inní og hurfu á brott með.
— Voruð þið eitthvað að stríða þessum fólum? spurði Höskuldur
leigubílstjóri, sem var góðvinur strákanna og átti heima í hálfum
bragga við hliðiná Tommabúð. Hann keyrði hring um hverfið á
gamla daunilla leigubílnum sínum, rúnum ristur miðaldra pipar-
sveinn og sagði þeim kvennafarssögur af sjálfum sér frá því hann var
á þeirra aldri. Hann hélt hann hefði ekki verið nema tíu ára þegar
hann var farinn að grípa í dömurnar, svo sagði hann brandara um
52