Tímarit Máls og menningar - 01.12.1984, Page 61

Hin sigraða kona
liða og loðhúfna á varðsveinum, þau störðu á mig og ég saknaði aðeins
brossins á töfrandi andlitinu. Þegar ég sá það, fölleitt með dökku djúpu
og rólegu speglana sína, efaðist ég um að konan hefði getað framið jafn
klókt fólsku- og hefndarverk. Eg rak hervörðinn fram á gang. Mennirnir
slitu hatursfullt augnaráð af konunni. I hinum hrjúfa uppvöðslusama
huga þeirra sem þekkti ekki svik ólgaði nú fyrirlitning í stað aðdáunar.
Mér var ljóst að dýr þessi gátu kyrkt hana án samviskubits. En þótt ég
beitti brögðum gat ég aðeins litið á hana sem hetju í harmsögu er væri
þess verð að vera steypt í brons. Eitthvað stórkostlegt var við útrýming-
araðferð hennar. Konan hefði ein getað stöðvað tuttugu þúsund innrás-
arliða á landamærunum. Heillaður af hinu mikilfenglega áformi þreyttist
ég ekki á að skoða andlitið. Eg skipaði henni að koma nær, læsti
dyrunum og krosslagði armana.
Viðurkennið þér það sem þeir ásaka yður fyrir?
Já, svaraði hún án þess að hvika af mér djúpu augunum.
Er rétt að þér hafið undirbúið jafn huglaust níðingsverk?
Festuleg augun tindruðu og hinn ungi skjaldmeyjarlíkami virtist
hækka í loftinu.
Ekki var það huglaust, ég hefði líka farist.
Kvenhjartað í barmi yðar glúpnar ekki af andstyggð á fjöldamorðinu?
Varir konunnar herptust í fyrirlitlegu stærilætisbrosi.
Vaskt hjarta hermannsins í brjósti yðar hefði kannski glúpnað, en hér
var orrusta mín! Hví réðust þér á mig á mínu rólega heimili?
Með hefndinni hefðuð þér fórnað einnig föður yðar og dætrum, sagði
ég. Mildaði það yður ekkert?
Bros kipraði spottskar varir og lýsti upp fölt andlitið.
Varðstjórinn í Verim slapp. Bróðurdætur mínar flýðu, þjónustuliðið
komst undan. Eg var ein eftir.
Vesalmenni! öskraði ég og réðst óður að konunni með krepptan
hnefa.
Konan hörfaði og leitaði skjóls í horni. Brosið hvarf ekki af andlitinu,
og áður en ég gat stöðvað hönd hennar blikaði á egg og hún keyrði hníf í
þrýstna barminn sem svall svo oft áður í ólgandi draumum mínum. I
fjarska heyrðist bumbusláttur og lúðrar gjalla. Loksins var marskálkur-
inn að koma.
Og þú glataðir upphefðinni! sagði Brossard og stökk ofan af borðinu.
Þú misstir líka af girnilegum líkama ástmeyjar, bætti Choiseul-Be-
aufré við hæðnislega.
531