Tímarit Máls og menningar - 01.12.1984, Blaðsíða 77

Casas Viejas
hring kringum húskofann þegar við komum niður. Þar voru fyrir synir
Quijada og konan. Hún bauð mér fátæklegan „morgunverð“ sem ég
gleypti í mig. Eiginmaður hennar fór eldsnemma að safna saman öðrum
bændum. Við Kristófer sefuðum ótta hennar en urðum sjálfir órólegir.
Við rekumst á fyrstu þjóðvarðliðana á torgkrílinu í þorpinu. Þeir eru
vopnaðir byssum, líta okkur illu auga en hleypa okkur fram hjá orða-
laust.
I verkalýðshúsinu hittum við Jeronímus Gonzalez og tengdaföður
hans „Sexfingra“, Manolo Quijada og Fernando Lago, föður Manúelu,
og sitja þeir á rökstólum. Við fjöllum um málin. „Sexfingri" vill fara
hægt í sakirnar, Jeronímus vill átök. Við erum fjölmennir og umkringj-
um varðliðið, og það gefst upp, fallið eða sigrað. „Sexfingri“ nýtur
virðingar sakir aldurs og hann mótmælir tillögunni. Hann vill að farið
verði til bæjarstjórans og honum falið að hitta liðþjálfann og segja að
íbúarnir séu rólegir og engar óeirðir hafi brotist út til þessa.
Fernando, þú ættir að tala við hann, svo hann segi mönnum að við
viljum forðast blóðsúthellingar og þyrma lífi þeirra, eins og þeir væru
bræður. Segðu það sé vonlaust fyrir hann að sýna mótspyrnu, af því
byltingin hafi sigrað um allan Spán.
Við urðum „Sexfingra“ sammála. Fernando Lago fór í skyndi að leita
„bæjarstjórans". Hálftíma seinna snéri hann aftur.
Liðþjálfinn kvaðst aðeins gefast upp að okkur dauðum.
Þá sættumst við á áform Jeronímusar Gonzalez. Fólkið átti að sækja
að þjóðvarðliðinu og neyða það til uppgjafar, með illu eða góðu.
Það yrði hörmulegt, kveinaði „Sexfingri“. Þetta væri allt svo prýðilegt
án blóðsúthellinga.
Jeronímus Gonzalez og Fernando Lago búa sig undir að stjórna
áhlaupinu þegar Pétur Cruz kemur, sonur „Sexfingra“ og er æstur.
Hann segir að þjóðvarðliðar hafi farið hjá húsi Juans Cabezas og knúið
dyra með byssuskeftunum, því þær voru opnar. Cabezas kom út með
son sinn á handleggnum og þeir skipuðu honum hrokafullir að loka
dyrunum. Hann lagði barnið frá sér og ætlaði að hlýða, þá dundi
skothríðin á honum að ástæðulausu. Nokkrir nágrannar hlupu þá til
bækistöðva liðsins og hrópuðu mótmæli. Liðþjálfinn fór út í glugga, við
áköf köllin, miðaði vandlega og hellti úr hríðskotabyssu yfir hópinn.
Samt tókst leyniskyttu að særa hann og þjóðvarðliða við hlið hans.
Við urðum þögulir, í stað þess að hrífast af sögu Péturs Cruz. Allir
fundu að í aðsigi var alvarlegt mál.
547