Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.12.1984, Blaðsíða 118

Tímarit Máls og menningar - 01.12.1984, Blaðsíða 118
Tímarit Máls og menningar halda uppi þunga skuggans. Fátækrahverfin líktust hoknum dvergum, þverhnípi, lík mörðum og ógnandi stórum limi. A turnunum gnæfðu tildursleg hvolfþök móti himninum. Eitthvað sindraði, það glamraði í glerþakflís, hrímgaðri á þakbrún. Létt ljósflökt var rofið, næstum draumkennt. Skerandi, látlausir fuglaskrækir fylltu loftið og það heyrð- ist vængjaþytur frá dúfunum sem gerðu sér hreiður í skotum á kirkjunni, milli kvenlíkneskjanna á hliðunum, í fellingum minnismerkj- anna. Unnustinn muldraði: „I dag verð ég að fara einu sinni enn.“ Hjarta hans þrútnaði af taumlausri kvöl, líkt og hann þyrfti að ámæla vanþakklæti einhvers. Hann lauk upp glugganum sem endaði í boga. Lágt handrið náði honum í hné og aðskildi hann frá hyldýpinu, völund- arhúsinu sem var enn dimmt, götunum þaðan sem fyrstu köllin gullu. Yfir næstu brautarstöð sá hann flökta reyk hvæsandi eimvagna og heyrði flautið og hvásið í þrýstihemlunum og hið háttbundna hringl í högg- deyfurunum. Brátt yrði hann að fara, hugsaði hann. Gríðarlegur kulda- hrollur var í honum. Nakið herbergið var á bak við hann, andstyggilegt og kalt. Núna var hvert skot að vakna, dýrin rumskuðu og teygðu úr sér, geispað var og rumið, andgufa úr þúsund munnum sem geifluðust stirðir af svefnhöfga. Honum birtist þetta líkt og andartak, og þá sá hann, heyrði og lifði kliðinn í því stóra búri sem borgin var, með húsum sínum, sundum, fletum, grænum garðbekkjum, með sínum dyngjum, bíóum, skrifstofubákni, hóruhúsum, ritstjórnarskrifstofum og rúmum af keisarastærð inni á heimilum borgaranna. Hann skynjaði allan þennan draumhöfga, vott af ellihrumleik, hnignunina, hin heillandi örlög, og skynjunin nísti hann andartak og settist að í huga hans áþekk uppljóm- un. Borgin var þrekinn líkami sem lá við fætur hans, sundurtættur, sprautaður svefnlyfi, og borgin vakti honum skelfingu. „A,“ sagði hann með sjálfum sér, „víst líkist þetta skuggaríki, hvílík áþján.“ Og hann hló, fann fyrir fyllingu hjartans. I hjartanu var ekkert rúm fyrir annað áhugamál en ást hans sjálfs; og hann hefði ekki getað orðið fyrir annarri ríkjandi tilfinningu, hvorki miskunn, reiði né ótta, slík var ástarólgan sem streymdi líkt og geislun um taugar hans, um tímaskyn hans og sannleika hans. Hann leit yfir borgina frá ruslakompunni sem virtist skjálfa á undirstöðum sínum þegar sporvagnarnir skröltu um hina rökkvuðu gatnafléttu. Helst leit út fyrir að turnar borgarinnar héngju af fingrum hans áþekkir jólaleikföngum, þvílíkum kynjakrafti var sál hans gædd, líkt og einhvers konar hræðilegur galdur brytist fram úr taugun- um og þyti út í geiminn, yfir heiminn og lífið og sérhverja ósk og alla 588
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.