Tímarit Máls og menningar - 01.12.1994, Qupperneq 17

vettvang, nokkurn veginn réttstundis, og þar er Kristinn kominn. Hann
talaði á undan og þá var tónninn þessi: Tímabil hinna tómu penna, frasi sem
einhver þeirra hafði fundið, ég held það hafi verið Einar Olgeirsson, og öll
kippan var með hann, alls staðar, tímabil hinna tómu penna væri liðinn og
maður ætti að hlusta eftir rödd fólksins, listamenn ættu að hlusta eftir rödd
fólksins áður en þeir færu að skrifa, vera samstiga við alþýðuna. Ég kom svo
upp í pontuna og sagði að auðvitað ætti listamaðurinn að hugsa og hlusta
og horfa en hann ætti ekki bara að bíða eftir þeim sem þið kallið fólkið, með
allri þeirri óvirðingu sem í því felst, eins og það sé einhver samstillt hjörð í
haga, og þið með flautuna og foréttindin, og að listamaðurinn ætti engan
dómara nema eigin samvisku, engan æðri dómara en það sem einu sinni var
kallað guðsröddin í brjósti þér. Og ég sagði að ég væri miður mín að heyra
mann eins og Kristin Andrésson, með hans vitsmuni og mannlegt atgervi,
tala svona og ég gæti ekki leitt það hjá mér þegar hann segði það en ég
andmælti því og vísaði því frá mér. Og þegar ég kom heim skrifaði ég honum
bréf og sagði honum að það hefði verið sárt að þurfa að tala svona við hann
en það hefði ég orðið að gera og ég stæði við allt sem ég hefði sagt, en sagði
svo hvern hug ég bæri til hans. Svo þetta fór allt skaplega og ég held að það
hafi verið gott að þetta gerðist, fyrir okkur báða og hugsanlega einhverja
fleiri.
Einræðni eða margræðni
— í þeim myndrœnu lýsingum sem telja má eitt höfuðeinkenni á stíl þínum
virðist mér oftar en ekki að tungumálið sé í þínum augum sjálfstæð höfuð-
skepna. Það er ekki hin beina lína sögunnar sem rœður ferðinni heldur syngj-
andi stílsins, tignun málsins. Nú er þinn stílsmáti engan veginn ótengdur
alþjóðlegri bókmenntaþróun en mœtti ekki líka líta sér nœr; til Einars Bene-
diktssonar og allar götur aftur til hins dróttkvæða háttar? Margræður og
íburðarmikill stíll og stundum þungur, með tilþrifum og nýyrðasmíð þar sem
reynt er á þanþol málsins eins og bókmenntafræðingarnir segja. Andstætt
Eddustíl, talmáli, stíl sem stefnir að áreynslulausum einfaldleika. Ertu drótt-
kvæður nútímamaður?
Þetta er allt eitt fyrir mér. Maður er að reyna að segja eitthvað með hverju
orði en svo finnst mér gott að þau tengist aftur öðrum orðum með ýmsum
hætti, líka hljómböndum, einhvers konar innra rími og verði þétt smíð, ofin
og bundin, þannig að myndist einhver hljómkviða ef maður má nota svo
dýrt orð, og að litirnir svari öðrum litum og það skapist ein heild með öllu
sem er undir. Spenna þetta allt í einn spuna þar sem allt svari öðru, segja
eitthvað sem maður vonar að komi einhverjum við, komi við einhvern, og
TMM 1994:4
15