Tímarit Máls og menningar - 01.12.1994, Blaðsíða 21

Charles Baudelaire
Maður og haf
Frjálsi maður, ávallt mun hafið hugnast þér!
Hafíð er þinn spegill; sál þín nakin kýs
endalaus stuðlaföll öldu sem hnígur og rís,
og andi þinn hefur líka sín djúp, römm og sér!
í þína ímynd viltu dýfa þér djúpt og stillt;
þú daðrar við augu’ennar og hendur, og þitt
fagnandi hjarta áréttar eðlisfar sitt
við ávæning um þetta kvein, hamslaust og villt.
Dulir í skapi þið eruð, og eðlið torrætt:
maður, hver fær þína innri auðlegð greint!
ó haf, hver fær þína innri auðlegð greint!
Leyndarmálið er ykkar, enda stór-vel gætt.
Þó hafið þið öld fram af öld (það votta skræður!)
att saman skapi, vægðarlaust, án eftirsjár,
svo heitt þið elskið orrustur og dauða-fár,
ó eilífu friðarspillar, ó langræknu bræður!
Erlingur E. Halldórsson þýddi
TMM 1994:4
19