Saga: missirisrit - 01.12.1929, Page 35
S A G A
165
HARI: En mér hefir fundist eg skilja þig—þanga'ö
til nú. Og eg liefi lært að virða þig fyrir vandvirkni þína
og samvizkusemi. Eg hefi smám saman lært ibetur og
betur aS meta sjálfsafneitun þína og fórnfýsi, í þjónustu
listarinnar. Alt annaSI hafa mér virst smámunir, í þínum
augum.
UNA: Svo þú heldur aS skáldverk mín lifi lengi eftir
minn dag?
HARI: Um þaS get eg ekki dæmt. Eg held enginn
geti dæmt um slíkt. Enda finst mér þaS litlu ökifta.
UNA: Nei, líklega ekki. En eg vona þau deyi meS
mér.
HARI: Þú vonar þaS !
UNA: Já. Eg hefi ekki skapaS neitt, sem á skiliS
aS lifa.
HARI: Öll listaverk eiga skiliS aS lifa.
UNA: Nei. Sá kallast listamaSur, sem getur brugS-
iS upp mynd af einhverri hliS mannlífsins, á þann hátt
aS hún greypist inn í sálir fj öldans.
HARI: Og þaS hefir þér tekist.
UNA: ÞaS er ekki nóg.
HARI: ÞaS mun vera einkenni sannra listatnanna aS
vera aldrei ánægSur meS verk sín.
UNA: ÞaS er ekki verkiS sjálft sem eg er óánægS
meS, heldur tilgangur þess.
HARI: Tilgangur þinn hefir alt ajf veriS lofsverSur.
Eg veit aSi þú hefir aldrei ritaS neitt nema í því augna-
miSi aS þaS yrSi listaverk, en frægS þín og launin hafa
komiS af því ihiS fyrra tókst.
UNA: HvaSa laun áttu viS ?
HARI (bendir á skjalið): Til dæmis þetta. Og
fyrst viS erum komin aS efninu aftur, langar mig til aS
biSja þig aS líta á samninginn og undirskrifa hann. Helzt
i kvöld.
UNA: Kæri vinur minn, eg get ekki sint þessu núna.
Mér er ómögulegt aS festa hugann viS fjármál, í kvöld.