Saga: missirisrit - 01.12.1929, Side 36

160
S AGA
HARI: Jæja þá. En má eg ekki fá aS vita af hverju
þetta sinnuleysi stafar; því annaö get eg ekki kallaö þaS.
UNA: Eg er ekki viss um eg viti þaS sjálf. En lifiS
er aS verSa mér einskis nýtt. Eg held þaS komi til af því
aS eg hefi lifaS fyrir listina eina.
HARI: ÞaS hafa allir listamenn gert; og listin er
sjáJfri sér nóg.
UNA: Listin er ekki nóg sjálfri sér. Ekkert er þaS
til sem er nóg sjálfu sér. Sjálfur Drottinn er þaS ekki;
þvi væri hann þaS, hefSi -hann ekki skapaS heiminn.
HARI: Þetta eru aS eins hártoganir. Vitaskuld
verSur enginn listamaSur nema verk hans komi fram á
sjónarsviSiS. Áhrif þeirra á mennina skapar frægS höf-
undarins.
UNA: En til hvers er aS hrífa þá, nema þeir verSi
sælli og betri?
HARI: Til hvers er aS gefa þyrstum manni aS
drekka eSa hungruSum aS eta?
UNA: Ekki til neins, nema honum sé kent hvernig
hann á aS verjast þorsta og hungri framvegis.
HARI: En saddi ekki Kristur augnablikshungur
mannfjöldans?
UNA: Jú. En þaS var aukaatriSi. MeS listgáfu
sinni brendi hann kenningar sínar inn i hjörtu mannanna;
og væri lifaö eftir þeim kenningum, mundi hungriö og
þorstinn hverfa úr heiminum. Hann tók listina i þjónustu
sína i staöinn fyrir aö þjóna henni. Hann notaSi hana til
þess aS bæta mennina en ekki til aö glepja þeim sýn.
HARI: En hvernig veit nokkur dauölegur maöur
hvaS mönnum er fyrir íbeztu? Er ekki skynsamlegast aö
lifa i samræmi viS samtíS sína? ÞaS þýSir ekki aS ganga
í berhögg viö hana, hver sem reynir slíkt tapar fyrir henni.
UNA: Tapar hverju?
HARI: Tapar því aö njóta þeirrar lífsgleöi, sem
samtíöin hefir aö bjóSa.
UNA: Já, en ekki sjálfum sér. Og þegar alt kemur