Saga: missirisrit - 01.12.1929, Qupperneq 40

170
SAGA
MYNDIN: DagblöSin flytja aíí eins dagdóma. E'öa
sýnist þér nokkur dauöamörk á mér?
UNA: Nei. En þú getur ekki tekið mig í faöm þinu;
og eg þarf aö hvílast viö hjarta þitt.
MYNDIN: Hjarta mitt slær enn i brjóstum þeirra
sem bágt eiga. Þú munt finna frið við hjarta aumingj-
ans.
UNA: Eg treysti mér ekki til þess. Bg er svo hrædd
og huglaus.
MYNDIN: Þá elskar þú mig ekki. Hugrekki þitt
er jafnt ást þinni til mín.
UNA (lágt): Já. (Leggnr hurðina hœgt aftur. Sezt
við skrifborðið. Tekur bœkling í rauðri kápu upp úr skrif-
borðs-skúffunni og fer að lesa í honum. Ljósið slokknar
á borðlampanum. Bókaskápurinn opnast. út úr honum skín
rautt Ijós um leiksviðið. Una þurkar tárin úr augunum).
BARA (hleypur frani úr bókaskápnum) : Gráttu, kerl-
ing. Gráttu! Bú mér laug úr táraflóði þínu. Það
sæmir fegurð minni, aö lauga mig í tárum annara.
UNA: Elver ert þú og hvaöan?
BÁRA (hlær): Svo þú þekkir ekki Báru þína, óska-
barnið þitt. Bvaðan heldurðu eg 'komi, nema úr böka-
skápnum þínum. Og þú höfundur tilveru minnar, þekkir
mig ekki, þó hálfur heimurinn sé tryltur yfir fegurð minni
og yndisþokka.
UNA: Skammastu þín ekki að tala um að lauga þig
i tárum mínum?
BÁRA: O-nei. Þú veizt hvaða starf eg hefi að inna
af hendi: að glepja þeim sýn, sem eru að fikra sig áfram
i þessum—í þessum dauðans skuggadal. (hlœr). Heldurðu
eg kámist ekki í höndum almúgans? Heldurðu eg þurfi
ekki að ganga til lauga? Heldurðu að annað eins lista-
verk og eg er, geri sig ánægt með að skola af sér í al-
gengu vatni ? Nei. Gráttu kerling. Gráttu! Afrodita
gerði sig máske ánægða með sjóinn, en Afrodita er gamal-
dags húmbúkk. (Gengur fast upp að Unu). Eg lauga mig