Saga: missirisrit - 01.12.1929, Qupperneq 41

S AGA
171
í tárum ykkar vesalinganna, og á hátíðum baSa eg mig í
bló'öi bjálfanna, sem eru jafn gersneyddir viti og von.
Tára-laug liversdagslega, iblóðliaö um helgar. (Hlœr).
UNA: Æ, vægðu mér!
BÁRA: Vægja þér! Eg verð aS vera sjálfri mér
samkvæm. Eg er listaverk, höggvin út úr marmara mann-
lifsins. Ef eg má ekki vera eg sjálf, er eg ekki lengur
listaverk, og hvar er þá frægð þín?
UNA: Ert þú þá sjálfstæS, ein laus allra tengsla viS
umhverfiS ?
BÁRA: Því ætti eg aS svara spurningum þínum? Þú
getur ekki búist viS aS slköpunar verkiS uppfræði skap-
arann. HorfSu á mig, og svala sálu þinni. Eg er listin!
ÞaS ætti aS vera þér nóg.
UNA: FarSu í burtu frá mér. (Gengur að borðinu).
(Búra dansar eftir gargansöng, scm leikinn er bak við
tjöldin. Una Itorfir á liana, utan við sig. Rífur mynd-
ina úr dagblaðinu og stingur henni niður nieð hálsmálinu
á kjólnum. Tekur samninginn og snýr upp á hann.
Gramur hleypur út úr bókaskápnum og grípur tim úlnlið
Unu. Músíkin hccttir og Bára hœttir að dansa).
GRAMUR: Flón!
UNA (œst): Hver ert þú? HvaS varSar þig um
minar gerSir.
GRAMUR: Svo þú þekkir ekki eitt merkasta verk
listar þinnar. Annars furSa eg mig ekki á því, því þú
ert auösjáanlega viti þínu fjær—aS ætla aS eySileggja
miljón dollara kaupsamning.
UNA: Eg ræS mínum gerSum sjálf.
GRAMUR: Ekki nú alveg. Eins og þú ættir aS vita,
er eg fyrirmyndar fjársýslumaSur, og verS því að taka
af þér ráSin, í þettá sinn. Enginn er sjálfum sér nógur
(Hlœr).
UNA: Er þá sköpunarverkiS meira en skaparinn?
GRAMUR: Vitaskuld. Eg mun lifa eftir þinn dag.