Saga: missirisrit - 01.12.1929, Side 43

S AGA
173
UNA: Mundu Bára og Gramur iörast synda sinna
og lofa drottinn í Englahöllinni ?
BÁRA: Eg mundi dansa drotni til dýrðar.
GRAMUR: Eg mundi annast fjármál musterisins.
VÉBORG: Bára og Gramur njóta lífsins í rikum
rnæli. Þau þurfa ekki þeirrar huggunar vi'ö, sem drott-
inn veitir söfnuöi mínum. En komi sú tíð að lifiö leiki
/þau grátt, munu þau finna sálum sinuni frið í musteri
mínu.
UNA: En þá er það líikai um seinan, eins og fyrir alla
hina aumingjana, sem flykkjast í Englahöllina. Þessi
aðferð ykkar prédikaranna er óguðleg: að loka augunum
fyrir vitfirringunni og ranglætinu, þar til vesalingarnir
eru orðnir svo sturlaðir á sal og líkama að lifið er þeim
kvalræði. Þá komið þið með loforð um himnariki, og
livað heimtið þið í staðinn? Iðran syndanna. Ó drott-
inn allsherjar! Aumingjarnir eiga að iðrast ásetnings-
synda okkar, sem rændu þá gleði lífsins.
GRAMUR: Þetta er viðbjóðslegt bull.
BÁRA: Kerlingin er sefasjúk. Eg ætla að kalla á
hann Val.
UNA: Nei, gerðu það ekki. Eg er hrædd við hann.
Valur er æskufjörið ótamið, vilt og hamslaust.
BÁRA: Já, eins og hann kom af skepnunni. (Kallar).
Valur!
VALUR (kemur út úr bókaskápnum): Hvað viljið
þið mér? Selja mig í hendur lögreglunnar ? En það segi
eg ykkur satt, að eg verð aldrei tekinn lifandi. (Dregur
skammbyssu úr belti stnu).
BARA: Hér er engin hætta á ferð. En höfundur
okkar er vitskert; og mér datt í Ihug að hún kynni að
hressast við að sjá þig.
VAUUR: Vitskert! Hvernig veiztu það? Þeir
segja að eg sé ekki með öllum mjalla.
GRAMUR: Hún ætlaði að eyðileggja miljón dollara
kaupsamning.