Saga: missirisrit - 01.12.1929, Side 52

182 S A G A
r 0
Sólborg- hallar sér aftur í sætinu við opinn gluggann
og lætur aftur augun:—
HiS dýrSlega Indíána sumar kemur til okkar sem
gestur, og okkur er svipaS innan brjósts og þegar viS
höfum ástkæran vin í stuttri heimsókn. ViS viljum helzt
setja alla vinnu til síSu og aS eins gleSjast og njóta sam-
vistar hans meSan viS eigum þess kost.
Vagnstjórinn kallar: “ASalstræti!” Sólborg hraSar
sér út. Vagn kemur á fleygi ferS. “Jæja, þetta er þá Park
Line! ÞaS var blessaS!” Hún hleypur léttilega upp í
vagninn, sem ber hana alla leiS til River Park.
Hún hugsar sér aS fara og skoSa blómin, sem hún
dáSist mest aS í sumar. ÞaS er líklega búiS aS flytja
sum í gróSrarhúsin, en hin flest fölnuS og dáin.
Sólborg stanzar snögglega. Hrollkendur ónoti fer um
hana. Fyrir framan fætur hennar, er hjarta autt og svart
án blóma. Henni höfSu þótt blómin svo yndislega fögur,
sem plöntuS voru í þenna hjartamyndaSa reit. En nú
var búiS aS taka þau öll í burt og stinga upp moldina, sem
blasti þarna viS henni eins og stórt sár á grundinni, sem
enn var græn.
.... Svona fara hjörtu sumra. Þau eru reitt og
rúin öllum unaSi og fegurS, og skilin eftir auS og
særS.......
Þetta voru of ömurlegar hugsanir. Bezt aS kasta
þeim frá sér og njóta veSurblíSunnar.
Flún gengur rakleitt ofan aS ánni, og sezt á bekk
skamt þaSan, sem göngubrúin liggur yfir ána.
ÞaS var yndislegt þarna. Alla vega lit trén meS fram
'bökkum árinnar, spegluSust í spegilsléttu vatninu.
Hún fór aS hugsa til Indíánanna í sínu forna veldi,
skreytta meS fjöSrum og festum, sitjandi þar í ró og mak-
indum, reykjandi friSarpípuna.
Þarna var dásamlegur friSur. Enginn var á ferS og
ekkert lauf bærSist. En hvaS var þetta? Fótatak. MaS-
ur kemur gangandi eftir brúnni. Hann fer hægt og horf-