Saga: missirisrit - 01.12.1929, Side 58

188
S AGA
byssustingi 'bölvunarinnar í hjartablóði hans. En hug-
sjóninni hans æðstu, samást lífsins, hafió þér fleygt í
forina, fyrir fætur hunda, hesta og manna, aS traðka á.
Þegar þér höfnuSuð mér, en lyftuð honum til vegs
og valda í hið auða sæti mitt, í hugum yðar og hjörtum,
þá voru það æðstu óskir mínar og vildarvonir, að sigur-
dýrð hans megnaði að fylla alla þá heljarheima haturs-
ins með ástarljósi og hugarhlýju, sem blindni og bölfengi
sálar yðar hafði 'borið mig i. En sjá! Einnig hans anda
hafið þér til heljar sendan, en ihátignið einungis duft hans
og ösku í musterum yðar.”
Friðarþjóna'rnir litu hver á annan, en gutu óhýru auga
á guðinn bjarta. Og einn Iþeirra, háskólaður vísindamaður
og þaullærður vélfræðingur, tók til máls:
“Fornu guðir!” sagði hann. “Það er létt að dæma
þungt, en þungt að breyta rétt. Því er svo háttað á
jörðu hér, að moldin er þyngri en andinn, og aðdráttur
hennar því meiri. Þess vegna stöndum vér illa að vígi
á margan hátt. Sá guð, er almenningur trúir nú á, skóp
þennan hnött vorn í mesta flýti—á sex dögum. Og þótt
þá væri alt harðla fullikomið og gott, eftir kröfu vorra
fyrstu frumbýlinga í skóginum, þá langar oss þó samt,
nútíðar borgarbúana og óðalsbændurna í sveitunum að
breyta ýmsu, og gerum það líka.
Vér smíðuðum upp úr hinum einfalda og stirðbusalega
asnakjálka margbrotna og hjólliðuga fallbyssu, sem hundr-
aðfaldar vinnuna með þúsund földum verka sparnaði.
Vér höfum ofið fíkjuviðar laufin í Prins Alberts
frakka og Parísar silkikjóla. Og þótt þeir síðar nefndu
skýli máske lítið Ibetur nú orðið, þá er það samt ólíkt fegri
búningur.
Yfir laufskýli fyrstu skógbarnanna, höfum vér reist
borgir og bergkastala, hundrað mannhæðir upp í loftið,
með svo mikilli list og lífslþægindum, að naumast munuð
þér, guðirnir, hafa betra þekt í árdaga.
tJr örkinni hans Nóa, sem hlotið hefir að vera mesti