Saga: missirisrit - 01.12.1929, Qupperneq 64

194
S AGA
kærleika, þessa heims og annars. En heimurinn er ekki
kominn á það stig þekkingarinnar, aS hann geti aö fullu
skiiiö æðsta boSskapinn hennar, og því síöur aö mann-
kyniS hafi öSlast þaS siöferöisþrek, sem þarf til aö lifa
því lífi, sem hugsjónir ihennar krefjast.
Kirkjan hefir frá öndverSu veriö bundin tveimur ofur-
öflum: hinni himnesku fullkomnun, sem krefst aö hún
haldi merki sínu hærra, en jaröneskur máttur megnar aS
teygja sig, og valdhöíum heimsins, sem hafa meS brugSnu
sverSi 'boöiö henni aS dansa eftir sinni léttúöar pípu, og
lýginnar landsvenjum, og sem jafnt og stöSugt hafa leit-
ast viS aS draga hana niSur í lesti og spillingu.
Allir þjónar hennar hafa veriö menn, háöir sama
breyskleika, ástríSu og vanans valdi og samtíS þeirra.
Þeir hafa grátiö yfir sínum og annara syndum, og ábvrgS-
in hefir þroskaö þá og hafiS yfir fjöldann blinda. Og
þeir hafa glaSst yfir fyrirgefningar voninni eilifu, þegar
allar blóSæöar heimsins voru hatri frystar.
Kirkjan ihefir barist blóSug upp til axla. ÞaS er rétt.
BæSi innra og ytra, hefir hún veriS1 þátttakandi styrj-
aldanna. Samt þráir hún friö. En hvaö gat hún annaS
gert í öSrum eins bardagaheimi ? Sá, sem ekki varöi sig
og skoöanir sínar, var drepinn, en skoSanirnar tættar i
smásnepla.
Vísindamaöurinn, sem áöan talaSi, nefndi á nafn
all-mörg tól nýjustu framfaranna, og áleit vísindin hafa
komiS öllu góöu á staS í heiminum. Þó eru þau stærsta
vopniö, sem mannkyniS hefir notaö og mun nota fyrir
morSvélar, í ógurlegustu iblóösúthellingunum. Og enn
sem komiö er, eru vísindin slægviturt en samvizkulaust
leigutól heimsstjórnendanna: auSvalds og hervalds, og
geta hve nær sem vera skal, valdiS þeim heimshörmung-
um og blóSbaöi, í ihöndum helblindra stjórnarvalda, aS
alþjóð bíöi þess aldrei bætur.
Hann má vera upp meö sér af minna!
Kirkjan notaöi helvíti lengi vel, til aö hræöa heimska