Saga: missirisrit - 01.12.1929, Side 66

196
S A G A
og jafnaSarmenáka, yröu heiminum 'bæSi óþörf, ef allir
menn ættu reiðar, og lofuöu konum sínum og kærustum
aS koma upp í til sín, því þá yröu allir ánægðir. Og
trúnaSarmenn allra félagsmynda mannanna, og allra gömlu
og nýju trúaiibragöanna, sem enn haldast viö, sögðu, aö ef
sín stefna yrði ráöandi í heiminum, þá yröi hann fagnandi
og friöelskandi. Og guðspekingurinn sagöi aö nýtt guðs-
ríki væri í nánd og nýr frelsari á ferðinni. En andatrú-
armaöurinn sagöist sjá himnana opna, og allar sínar
dánu kærustur bíðandi eftir sér í dyrunum, meö geisla-
spöng um enniö og hlátur í hjarta.
Loks tók þar maöur til máls, sviphreinni öllum hin-
um og bjartari yfirlitum. Mátti sjá ættarmót meö honum
og guðunum. Hann var djúphyggjumaöúr mikill og
heimspekingur, og skapaði hugsanir norður við heims-
enda.
“All-lengi hefi eg hlýtt á tal jarðbræðra minna,’’ mælti
hann, “og sé eg nú og heyri það, sem eg raunar áöur
vissi, aö hver er sinni kreddu svo fast bundinn, og viö
fjalhögg sitt svo rígnegldur, að ei má annað sjá, skilja
né nýta. En þar'sem eg þekki guði þessa all ítarlega af
rannsóknum mínum, og hefi kynst þeim nokkuð í draum-
um mínum, veit eg einnig um mátt þeirra og mikilleik,
sem auðveldlega fær frelsað oss úr helvíti því, sem jörð
vor er að orðin. Bæri oss heldur að færa oss þann merk-
asta atlburð i nyt, sem skeð hefir á jörð vorri í margar
aldir, en geygja sem ólmir rakkar, er ferðamenn fara um
hlað. Lví vita Skuluð þér, að guðir þessir eru þess megn-
ugir, að breyta jörð þessari í heimkynni sælunnar, og
fyrihbúa oss stað hjá sér, eftir dauða vorn, á margfalt
æðri stjörnu en þessi er, ef vér allir með einum huga
viljum sameinast þeim, af öllum æðsta mætti hugsunar
vorrar. Gegg eg nú til, af fullvissu sálar minnar, um
dýrðlegan árangur, að vér handsölum trú vora og traust á
þeim, tengjumst í hring umhverfis þá, og vottum þeim
lotningar-samband vort.”