Saga: missirisrit - 01.12.1929, Síða 67

S A G A
197
En enginn hreyföi hönd eða fót, og var sem orðin
hefðu fallið á kaldan steininn. Og er guðirnir sáu áhuga-
leysi fólksins, mælti sá einsýni, er alt sá:
“Satt er það mælt, að laga mættum vér margt á þess-
ari litlu jörð yðar, og hefðurn það áður gert, ef s'kiln-
ingur forfeðra yðar ihefði leyft það. En hvorki þér né
þeir, áttu þann alhug, er til þess þurfti, og er nú loku
skotið fyrir þau hlið að sinni, þótt vér hefðum viljað
verða yður að liði. En batna megið þér mikið, unz vér
tækjum á móti öðrum eins skepnum í eigin salkynni vor.
Enda myndi þó friðinum lokið hinu megin, ef stórhópar
yðar þrengdust þar inn. Því þótt þér yrðuð kynlegri
kvistir og blaðfegurri eftir dauðann, Iþá felzt samt í rót-
inni yðar fyrra eðli um langan tíma enn, og mætti þar
af mistilteinn vaxa. Fer bezt á því, að hver haldi þvi er
hefir.”
Að endingu stóð upp kona ein af flokki heimspekings-
ins og mælti til guðanna.
“Norrænu guðir! Þótt vér fávís börn moldar skilj-
um ei það, sem oss er fyrir beztu, og auðnist þvi ei meiri
sæla að sinni, þá ætla eg að nota þetta eina tækifæri, að
ávarpa yður augliti til auglitis, og vil í nafni allra kvenna
á jörðinni þakka yður þremur, og öllum yðar fornu guð-
bræðrum, sem eigi eru hér nú, fyrir meðferð mála vorra
í fornri tíð. Menn vorir hafa gleymt því, eða vilja ekki
muna það lengur. Þeir álita flestir, að jörð vor þarfnist
yðar eigi, né þér hennar. Enda margt farið öðru vísi
en skyldi í yðar tíð. Það má satt vera. En þér voruð
fyrstir allra goða og manna, að gefa konunni jafnan rétt
við yður, með fullu frelsi og sjálfstæði, trausti og trúnaði.
Yngilyf eilífrar æsku yðar, fóluð’ þér konu til varðveizlu.
Stjórn á lifi og dauða gáfuð þér þeim að jöfnum helmings
skiftum. Og jafn vel örlög a'llra manna, gáfuð þér kon-
unum á vald ,og létuð disirnar þrjár skapa þeim aldur.
Og dýrðlegustu fórnina á himni og jörðu, færði kona af
yðar stigum.