Saga: missirisrit - 01.12.1929, Page 68
198
S AGA
Þér gerðuð konuna dásamlega, djarfa og göfuga,
tignu Æsir. Eftir þúsund ár dáum vér ySur. Og næstu
þúsund árin, munuö þér geymdir veröa í hjörtum vorum,
kvennanna.”
Þá 'brostu guðirnir fyrsta sinni á veraldarför sinni, og
mæltu einum rómi:
“Vér höfum ávalt kvenhollir veriS, guðirnir. Enda
hafa konurnar gert oss eilífSina þaS sem hún er. Og þá
fvrst fær jörS þann friS, er varanlegur verSur, er kon-
urnar einar skipa hásætin. Og þótt vér eigi höfum viljaS
hlutast til um heimsmálin í þetta sinn, þá látum vér nú
svo um mælt, fyrir ySar skuld og systra ySar, aS þegar
vér næst komum aftur aS heimsækja jörSina eftir þúsund
ár, þá verSi hún ólþekkjanleg frá því sem nú er, þvi þá
verSur kvenstjórn um allan heim.”
Þá klöppuSu konurnar. FriSarþjónarnir æptu. En
upp í himinháan eilífSarblámann svifu guSirnir í regin-
dýrö og ragnaljóma.
Þ. Þ. Þ.
Tíulaga boðorð vísindanna.
Eftir Séra David Rhys Wittiams.
Sögu er kunnugt um, að merkum mönnum I bókmenta-
heimi enskrar tungu, hefir þðtt mikið koma til þessarar seinni
útgáfu boðorðanna, sem presturinn lætur þruma frá Sínaí
nútíðarinnar, og þykir flestum að tilraun hans hafi vel
tekist að lýsa fagnaðarboðskap visindanna í jafn fáum orð-
iim, Vonast þvi Saga eftir að lesendurnir hafi gaman af
að fara yfir þýðingu þessa. Vér vitum hvernig vér eigum
að kenna og hagnýta oss árangur vísindanna. En vér vit-
um ekki hvernig vér edgum að kenna anda þeirra: pann
anda, sem lífgar, en deyðir ekki eins og bókstafurinn. petta