Saga: missirisrit - 01.12.1929, Síða 73

S A G A
203
næstum óáþreifanleg, eins og hún væri búin til úr and-
vörpum, eða augnaráöi bjartra og hugsandi engla. Og
blæja þessi var draumblæjan—blæja unaðslegra drauma,
sem klæða lífið í rósrauðan hjúp fyrir augum vorum.
Listamennirnir létu huggast, þegar vonin tók sér bú-
staS í brjóstum þeirra. Og í hjörtum þeirra geislaSist
hressandi sólskiniS. En smádjöfull hégómans, sem dreg-
ur snauSa listamenn á tálar meS djúpsæum blekkingum,
hypjaSi sig burtu.
Þegar himinbláir draumarnir liSu inn í þakherbergi
þessara ágætu en ósælu manna, birtist framtíSin huga
þeirra eins og fyrstu morgungeislarnir, og þeir heyrSu
skellihlátra, sem hrundu burtu hrygSinni, og þeir dönsuSu
eftir tónum gamallar fiSlu, eftir nótum gulnaSra, skrif-
aSra blaSa, útlenda gleSidansa, hringinn í kring um
ljómandi Apolló, í fögru landi.
Hepni og óhepni.
Eftir Beatrice Harraden.
Hepni og Óhepni svifu frá jörSunni og komu til ó-
kunnugs land!s. Hepni bar enn þá lárviSarsveig þann, sem
hún hafSi veriS krýnd meS á jörSunni. Hún bar sig
frjálsmannlega, og gleSi og ánægjubros lék um andlitiS,
eins og hún vissi þaS vel, aS sér einni bæri heiSurinn aS
réttu.
Óhepni bar höfuSiS lágt. Enginn lárviSarkrans krýndi
þaS. Andlit hennar var fölt meS kvaladráttum. Eitt sinn
hafSi hún veriS fögur og vongóS, en langt var HSiS síSan
aS hún hafSi mist bæSi von og fegurS. Þær stóSu hliS
viS hliS þessar tvær, og biSu 'þess, aS stjórnari landsins