Saga: missirisrit - 01.12.1929, Qupperneq 86

216
S AGA
prestur kynni eitthvaÖ í gáldri.—Sex hjáleigur heyra
undir Bjarnaneskirkju, sem prestar hennar veita ábúð-
arrétt á. Ein þeirra heitir Háhóll. Þar bjó i þann
tíma ekkja, sem hét Steinunn, talin skynsemdar kona
og álitin vita jafn langt nefi sínu. Presti og Steinunni
var í me'Sallagi til vina, því smáglettur urðu á milli
þeirra, sem hér er getið um.
Steinunn átti góðan reiðhest, sem Rauður hét, og
prestur lagði fölur á, en hún var treg til að láta presti
eftir hestinn, en gaf þó aldrei afsvar. Einu sinni kem-
ur prestur heim til hennar og fer að ámynna hana að
landsskuld hennar falli i gjalddaga innan skamms. En
Steinunn kvað sér ekki hægt um vik; hann vissi það
að hún væri einstæðingur, og sér væri ómögulegt að
binda sig við vissan dag, en ekki liði langt um áður en
hún yrði horguð.—Jafnframt falar prestur hestinn,
og sagðist ganga hart að henni með landsskuldina ef hún
borgaði ekki á réttum tíma. Þráttuðu þau um þetta
fram og aftur, þar til Steinunn gefur það eftir aS hún
láti Rauð, ef hún standi ekki í skilum með skuldina,
en hugsar með sér, að hún skuli launa presti þetta við
tækifæri, en prestur heldur heim, glaður yfir því að
geta nú fengið hestinn, og það fyrir gott verð.
Fáum dögum síðar messar prestur í Bjarnarness-
kirkju, og meðal annars messufólks, er Steinunn frá
Háhóli. Þegar messa er hyrjuð og prestur kominn
fyrir altarið, missir hann alt i einu minnið og botnar
hvorki upp né niður í messu reglunum. í vandræðum
sínum fálmar hann í hempuvasa sinn, finnur þar blöð-
in með ræöunni og hugsar með sér að bezt sé að flytja
þá ræðuna. Þrammar frá áltarinu og upp í stólinn,
og hygst að lesa á blöðin, en þá tekur ekki betra við.