Saga: missirisrit - 01.12.1929, Side 107

tí AGA
aðgerðir hérlends kunningja síns hjá bónda nokkrum,
sem bjó tæpa góngu-dagleið fyrir utan borgina. Sótti
karl mig keyrandi og fór eg með honurn eftir tíu daga
veru á borðingshúsinu. Var fátt talað á leiðinni, og sýnd-
ist mér á honum að hann áliti mig golgrænan andíega.
Iin fatalega var eg á rauðröndóttri milliskyrtu. Leizt
mér svona rétt í meðallagi á hann, og honum liklega á mig.
2.
Karl var ríkur og átti fallega konu en ekkert barn.
Hafði hann margar jarðir undir, en á þeim árum voru ei
húsakynnin ávalt sniðin eftir efnunum. Fjósið hans var
hátt og tígulegt, bygt úr timbri og málað blóðrautt eins
og teinarnir í skyrtunni minni. íbúðarhúsið var bjálka-
kumbaldi mikill, eða loggahús eins og við Vínlendingarnir
köllum það. Karl hafði fleiri vinnumenn en mig, og að
haustinu var mér sagt hann hefði oft marga rnenn. Gaf
hann okkur æfinlega ibláhvíta skilvindumjólkina á málum
og réði kona hans þar engu um, en svínin fengu nýmjólk-
ina óskilda. Voru þau líka mjög hænd að honum, og
rumdu og hrinu upp á hann eins og föður sinn, en vinnu-
mennirnir bölvuðu karli, því hann var vinnuharður með
afbrigðum, enda reyndu þeir líka að svíkjast um alt sem
þeir ^þorðu og gátu, en eg hafði aldrei lært þá augnaþjón-
ustu og kunni ekki brellur þeirra eins nýkominn til lands-
ins og eg var. Vann eg því jafnt og stöðugt hvort sem
karlinn sá til mín eða ekki.
3.
Konan var norsk og nýlega komin að heiman til
Canada, en karlinn hygg eg hafa komið sunnan úr
Bandaríkjum en verið af irskum ættum. Hafði þeirri
norsku leiðst að vera í vinnumensku og gifst karlinum
til fjár, en ekki feginleika að þvi er mér sýndist. Var
hún eina veran á heimilinu, fyrir utan blessaðar skepn-
urnar, sem skildi mig dálítið. Notaði eg grautarþekk-
ingu mína í Norðurlandamálunum—-einkum dönsku, og
talaði við hana á dansk-íslenzku en hún við mig á ný-