Saga: missirisrit - 01.12.1929, Síða 110

240
S AGA
mjólkað hana og varð hún lausninni svo fegin að hún
skreið til mín á hnjánum og sleikti hendur mínar. Var
hún hverju málinu hetri við mig eftir þetta og leit upp
til mín. Hef eg oft síðan um það hugsað, að giftusam-
legar hefði farið ef forfeður mínir hefðu getað auðmýkt
dönsku kaupmennina á þennan hátt, þegar þeir sýndu þeim
drýldni og yfirgang hérna á árunum.
Leiðinlegt þótti mér aö mjólka, og löðurmannlegt verk
er það íslenzkum karlmanni. Þó eru kýrnar göfug hress-
ing og heilsusamleg tilbreyting hverjum þeim, sem hefir
þjappast lengi í margmenni og mollulofti borganna.
5.
Tvö herbergi undir súð, voru uppi á lofti í bjálkahús-
inu. Sváfu ihjónin í framherberginu en eg í því aftara.
Stundum svaf einhver vinnumannanna í herberginu hjá
mér, en aldrei í sama rúmi, því það var ekki breiðara en
stór kista og komst leikandi í heilu lagi i gegnum flestar
dyr. Var það ekkert ólíkt slagbekkjunum heima, en var
þó loklaust og eiginlega ekki annað en ómerkilegur fjala-
kassi með hjólfæti undir hverju horni.
Strax og eg kom til bóndans, varð eg var einhverrar
óvanalegrar óværðar í rúminu. En eg var hraustur á
þeim árum og svaf fast. Samt hafði eg ekki lengi verið
þar, er eg fór að taka eftir rauöum skellum hingað og
þangaö á kroppnum á mér á morgnana þegar eg reis úr
rekkju. Þótti mér þetta ljótur hörundslitur, og fór jafn-
vel að halda að Amerika ætlaði sér ekki að verða lengi
að breyta mér í Rauöskinna, sem er frummaður hennar
svo langt sem við þekkjum og réttur eigandi allrar Vestur-
álfunnar, eftir því sem mér hefir alt af fundist.
6.
Eitt kvöldið var ákaflega !heitt og mollulegt þegar
við fórum að sofa, Um hánóttina vaknaði eg, aldrei þessu
vanur, við þaS að mér fanst eg vera bitinn svo hroðalega
alstaöar um kroppinn, að eg gólaði af kvölum, og stökk
upp úr rúminu. Það svaf verkamaður á flatsæng á gólf-