Saga: missirisrit - 01.12.1929, Side 156

286
S AGA
“Mér verður sjaldan misdægurt, svo er guði fyrir að
þakka, en þegar þessi fjandi gengur og eg finn aS mér er
aS verSa eitthvaS bimbult, fæ eg mér fulla rommflösku og
brennandi heitt kanel-vatn og blanda því saman til helm-
inga. Þá set eg hattinn minn á fótagaflinn, legg úriS
mitt á borSiS, halla mér svo aftur á bak í rúmiö og hallast
upp viS dogg, og tek vænt staup af blöndunni á hverjum
fimm mínútum, og hætti ekki inntökunum fyr en eg
annað hvort sé tvo hatta á rúmgaflinum eða vísirana á úr-
inu snúast eins og skopparakringlu hringinn í kring, því
þá er eg orSinn albata og kenni mér einskis meins. Svo
sofna eg og vakna upp galfrískur eins og nýsleginn tú-
skildingur.”
Ljót ættartala.
Velmetinn borgari, sem vissi þaS eitt um ætt sína, aS
hún væri komin frá Adam, fór til ættfræSings til aS láta
hann rekja hana. Nokkru síSar kemur ættfræSingurinn
til hans, og án þess aS fá honum ættartöluna, baS hann
manninn aS borga sér 1001 krónur fyrir fyrirhöfnina.
“Er þaS ekki nokkuS mikiS,” spurSi maSurinn, “og
hvar hafiS þér ættartöluna ?”
“Eg er ekki aS biSja um þetta fyrir ættartöluna. Hana
getiS þér fengiS hjá mér fyrir 5 krónur. Hitt biS eg um
fyrir aS þegja um ætt ySar. Hún er full af glæpamönn-
um. Einum var drekt, annar brendur, þriSji hálshöggv-
inn og sá fjórSi átti milli 20 og 30 börn í lausaleik.”
Hann fékk ekki vistina.
Borgarmaður nokkur falaði vist af bónda, en bóndinn
hafSi þá reynslu aS þeir voru þar ekki allir sem þeir voru
séSir.
“Hefiröu unnið áöur viS bænda vinnu?” spurSi hann.
“Já, mörgum sinnum,” svaraSi sá úr borginni.