Saga: missirisrit - 01.12.1929, Page 158
288
S AGA
bæn. Þegar þær héldu aS alt væri um garö gengiö, senda
þær stúlku til aS vita hver áhrif bænin hefði haft. Stúlk-
an baröi á dyr hjá sængurkonunni, og kom vinnukonan
til dyra.
“Hvernig líöur ?” spuröi stúlkan.
“Ágætlega,” svaraöi vinnukonan.
“Var móöirin mikið veik?” •
“Ekki minstu, vitund.”
“En maöurinn hennar ? var hann ekki ósköp veikur ?”
“Nei, ekki vitund. En viö héldum aö vinnumaöurinn
ætlaöi alveg aö deyja.”
Hyggindi, sem í hag koma.
Gamall, skozkur maöur lenti í hræöilegu hreyfilreiöar
slysi. Til að bjarga lífi hans uröu læknarnir aö taka af
honum annan fótinn. Honum batnaði vonum fljótar,
en konan hans sá samt aö eitthvað amaði aö honum annaö
og meira en fótarmissirinn.
Strax og hann gat staulast á fætur, hökti hann á hækj-
unni sinni aö gamla skrif'boröinu sínu og fór að skrifa.
Eftir stundarkorn kallaöi hann á konuna sína og fékk
henni bréf, sem utan á var skrifað til auglýsingadeildar-
innar í bæjarblaðinu, og eftirfarandi auglýsing birtist
næsta dag:
“Skozkur maður, sem orðið hefir fyrir þeirri mæðu
að missa vinstri fótinn, vildi feginn geta komist í sam-
band við annan, sem mist hefir hægri fótinn, og brúkar
skó númer tíu.”