Són - 01.01.2010, Blaðsíða 55

RÍMUR AF MIRSA-VITRAN 55
Oríons svæði eg sá þar
að þess næðu tindar.
26
Geisla sjós það blóma bar
björtu af ljósi stjarna.
Engill hrós með ununar
enn lét glósu hjarna:
27
„Yfir fara fjall ei neinn
frægð svo rara hefir,
utan hari engla hreinn
orku þar til gefi.
28
Fjalli’ af háu heilagar
hans ráðs ályktanir,
eflaust sjáum umgirtar
Alvalds dásemd vanir.“
29
Nærðist yndi nú með dug
næsta í skyndi liðum;
eins og myndi fuglinn flug
frá því strindi’ er biðum.
30
Var sem hræring hreyfðist sú
hægum blær í vindi,
sem léttfæri fuglinn nú
fjalls á bærist tindi.
31
Efld mín sansa unun var.
Allt mig glansar kringum.
Stjörnum lands af ljóma þar
ljósa kransi óringum.
32
Meður fríðum fylgjara
fróns á víða eyri,
leið eg síðan léttfara
leit þar prýði meiri.
33
Það frábæra fegurð bar
frón með skæra kjarna.
Ástand kæru eilífðar
eg hélt væri þarna.
34
„Aðgæt sannri álúð með,“
engill vann svo mæla,
„forlaganna færðu séð
flötinn þann inn skæra.“
35
Svo mér dró að sjónum nýtt,
samt á þróast vandi,
leið sér grófu um láðið frítt
lækir óteljandi.
36
Nú með sanni enn þá ein
undrun vann mig spenna,
þeir hver annars gegnum grein
gjörðu þannig renna.
37
Gang með snilli þreyttum þá
þessa um gyllivega;
blóma milli’ og bekkja smá
bærðumst stillilega.
38
Lækir þéttir utan ef
iða um þetta svæði.
Rósa settum sem í vef
sjálega fléttast þræðir.
39
Straums eg iðu upprás sá
alla í miði dalsins,
umkring niðar allt þar frá
út til hlíða fjallsins.
40
Strauma fallið lagað lá,
– létt það galli meinast –
þeir svo allir iðað fá
inn í fjallið seinast.hari engla: guð