Skáldskaparmál - 01.01.1992, Qupperneq 180

178
Úlfar Bragason
við Dýrafjörð skrifaði þetta afrit fyrir 1645 (Þorleifur Hauksson 1972:
xxvii). Afritið er ekki nákvæmt enda stundum stuðst við Reykjarfjarðarbók
þótt þess sé ekki getið og orðalagi textans, sem lá fyrir, oft breytt. Þess vegna
hafa sumir hlutar I farið forgörðum. AM 437-438 4to, sem skrifað var rétt
eftir miðja 17. öld, er gert eftir AM 114 fol. Sumir hlutar þess eru þó sóttir
beint í Króksfjarðarbók. En I er enn varðveitt á þeim stöðum. Oll önnur Ip
handrit eru runnin frá þessum tveimur uppskriftum.
Björn Jónsson á Skarðsá afritaði Reykjarfjarðarbók um 1635. Hann
notaði einnig I en gerði grein fyrir því hvað var tekið úr hvoru handriti. Þetta
handrit er nú glatað en öll varðveitt eftirrit Reykjarfjarðarbókar eru frá því
runnin. Jafnframt hefur varðveist útdráttur úr Sturlungu frá fyrri hluta 17.
aldar með hendi Björns Jónssonar (AM 439 4to).
BL Add. 11. 127 (áður British Museum Add. 11. 127, skammstafað Br) er
talið eina óskerta og jafnframt besta eftirrit uppskriftar Björns á Skarðsá. Það
var skrifað 1696. Stock. papp. 4to nr. 8 (H) er frá miðri 17. öld. Texti þess er
allmjög styttur. AM 440 4to (440) er talið runnið frá sama forriti og H. Það
var skrifað 1656. Handritið er skert svo að aðeins fyrsti þriðjungur sögunnar
er þar varðveittur. Br og hið sameiginlega forrit H og 440 eru talin hafa verið
álíka traustar uppskriftir eftirrits Björns á Skarðsá (Simpson og Hare 1960:
200).
Vallabók (Adv. 21.3.17), sem er frá 18. öld, og náskyld eftirrit mynda
sérstakan undirflokk IIp handrita. Þau eru runnin frá Br, Ip handriti og einu
öðru ókunnu afriti Qón Jóhannesson 1946: xiv-xv).
AM 204 fol. (204) er bein uppskrift á frásögnum um Guðmund biskup
Arason í Reykjarfjarðarbók. 204 er skrifað um eða fyrir miðja 17. öld
(Stefán Karlsson 1983: cx-cxi).
Skyldleiki ofangreindra handrita er sýndur hér í ættartöluformi til frekari
glöggvunar: