Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1995, Blaðsíða 69

MÚLAÞING
67
sem áður höfðu verið að glettast við hann. Þegar þetta var upplýst, tóku
feður drengjanna sig saman um að fara til Jósefs og bjóðast til að borga
honum skaðann ef hann léti málið niður falla. En Jósef neitar öllum sátt-
um og heimtar háar fébætur. Þegar feður drengjanna sáu að ekki var
hægt að semja þannig við Jóef, gerðu þeir honum tilboð sem hann gat
ekki neitað. Þeir buðust til að kaupa af honum búðina með öllu sem í
henni væri. Heimtaði Jósef að hann fengi sjálfur að ákveða verðið, og
kvaðst hann hafa verðlagt vörurnar ríflega. Þeir ríku gengu að þessu,
með einu skilyrði þó, og það var að Jósef hyrfi úr borginni, áður en einn
sólarhringur væri liðinn. Stóð Jósef við það. Svo þegar málið kom fyrir
réttinn var kærandinn á bak og burt, og málið fellt niður.
Ekki man ég hvort það var áður eða eftir að Jósef stóð í verslunaræv-
intýrinu sem saga, er hann sagði mér, gerðist.
Jósef kvaðst hafa farið til Bandaríkjanna í vinnuleit, því bæði voru
hærri laun greidd þar en í Kanada og úr mörgu að velja. Einna hæstu
launin voru greidd í hernum. Jósef kvaðst því hafa gengið í Bandaríkja-
herinn, tekinn fyrst í strangar æfingar. Sennilega hefur hann lagt stund á
sund ásamt öðru, því hann var flugsyndur þegar hann kom til Norðfjarð-
ar 1920.
Um þetta leyti stóð Bandaríkjaher í illdeilum við indíána, sem voru að
reyna að verja land sitt fyrir hvítu mönnunum, og sló þá oft í bardaga á
milli herflokka beggja aðila. Jósef lenti í herflokk, sem sendur var á
móti indíánunum. Þessi hernaður gekk illa, því indíánarnir voru slungn-
ir, sáust illa, því þeir voru svo líkir jörðinni, og árásir þeirra gerðar þegar
verst stóð á fyrir hinum og mjög oft á nóttunni.
Þessi hernaður tók skjótan endi hjá Jósef, því stór hópur indíána gerði
skyndiárás á herflokkinn og féllu flestir hermennirnir sem í honum voru.
Jósef sagðist hafa stokkið á flótta með indíánana á hælunum og komist í
fljót, sem var þar skammt frá, og hafi bæði byssukúlum og örvum rignt
allt í kringum sig, en engin hefði hæft. Eftir það segist Jósef hafa hætt
herþjónustu.
Eftir öll þessi ævintýri hugsar Jósef til heimferðar. Er hann orðinn vel
tjáður, en líkar illa vistin fyrir vestan og hyggur að heima verði miklu
meira úr þeim peningum er honum hafði áskotnast.
Það mun hafa verið árið 1891 sem Jósef birtist aftur á heimaslóðum og
hefur nú tekið upp viðurnefnið Axfirðingur.
Jósef vakti strax undrun manna með því, hvað hann gekk í fínum föt-
um, jafnvel sýslumaðurinn stóð honum langt að baki. Strax fóru að ber-
ast sögur um ríkidæmi Jósefs. T.d. hafði hann komið frá Akureyri og